እቲ ጥፉእ ወዲ (ሉቃ 15፡11-31)

+ በስመ ኣብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ ኣሐዱ ኣምላክ ኣሜን!!!

ደጊም’ሲ ኣብ ቤት ኣቦይ ይኣኽለኒ

ምስ ካልኦት ኣብ ደገ ምንባር ይሕሸኒ

በልኩ ብድፍረት ከይፈለጥኩ ኣየን ከም ዝጠቕመኒ

                  ሓወይ ሓፍተይ ተጋግየ ድየወይስ ሓቀይ

                  ካብ ቤት ኣቦኻ ወጺኻ ዝርከብ ስቓይ

                  ዘንብዕ እዩ ዘጣዕስ ዳሕራይ

ድሕሪ ነዊሕ ከርተት

ምስ ብዙሕ ናፍቖት

ቤት ኣቦይ በሃግኩ ክምለስ ብትብዓት

                   ኦ ኣቦይ ይቕረ በለኒ

                   ከም ወድኻ ዘይኮነ ከም ግዙእካ ሕሰበኒ

                   መጺኤ ኣለኹ ምሕረትካ ሃበኒ

መርሓባ ዝወደይ ኢሉ ክሓቚፈኒ

ንብዓተይ ደሪዙ ክስዕመኒ

ክገልጾ ኣይክእልን ሓጎስ ዝተሰመዓኒ

                     ኣብ ቤት ኣቦይ ምሉእ ፍቕሪ ‘ሎ

                     ስብሕቲ ላም ሓሪዱ ዝዳሎ

                     ብታማል ዘይኮነስ ሎሚ ከመይ ኣሎ

ስለሲ እወ ስለዚ ናብ ደገ ዘጠምት ኣየድልየንን

ትእዛዛካ ክፍጽም ፍቓድካ ክመልእ ኣየጉድልን

ተረቲዐ’የ ሎምስ ንድሕሪት ኣይምለስን  

በስመ አብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ አሃዱ አምላክ አሜን!!!

እቲ ጥፉእ ወዲ (ሉቃ 15፡11-መፈ)

Click to read

ኣቦ፡ - ፍቕሪ፡ ርህሩህ፡ ለዋህ፡ መሓሪ፡ ብሕሉፍ ኣበሳ ዘይጸባጸብ።

እቲ ጥፉእ ወዲ፡ ናብ ኣምላኽ ተመሊሰስ፡ ንሰማይን ኣብ ቅድሜኻን ሓጢኣት ገበርኩ፡ (ንስሓ)

ዓቢ ወዲ፡ ዓቢ ወዲ ኣስጋኢ ዝኾነ ጠባይ ዝሓዘ እዩ። ምኽንያቱ ብምምላስ ሓው ባህ ዘይበሎ፡ ብምሕረት ወላዲኡ ዝጎሃየ እዩ። ኩሉ ጸጋታት ዝሰኣነ፡ ኣብ ውሽቲ ቤት እግዚኣብሔር፡ ኣብ ውሽጢ ቤት ለዋህ ኣምላኽ ዘሎ ግን፡ ብህይወት ክነብር ዘይክእል እዩ። ምሕረት ኣብ ልቡ ዘየለ፡ ኣብ ሰማይ 99ተን ነገደ መላእክት እንዳ ተሓጎሱ ክሕጎስ ዘይክእል። እዚ ድሕሪ ኩሉ ከትርፍ ዝኽእል ጠባይ እዩ።

ኣብቲ ታሪኽ ክንምለስ ከሎና፡ ንብዙሕ ዓመታት፡ እቲ ንኣቦኡ ዘይሓደገ፡ ብምኽሪ ወላዲኡ ዝኸደ፡ ሃብቲ ወላዲኡ ዘይዘረወ፡ ብጌጋ መንገዲ ዘይከደ፡ እቲ ዓቢ ወዲ እዩ። መፈጸምትኡ ግን ሕማቕ ዝኾነ፡ ብምሕረት ወላዲኡ ዘይዓገበ፡ ብምምላስ ሓው’ውን ሕጉስ ዘይኮነ። ጨካን ልቢ ሒዝካ፡ ናብ ንስሓ ክትኣቱ ጊዜ የብልካን፡ ብሓጎስ ኣቦኻ ድማ ኣይትሕጎስን።

<<እቶም ዳሕሮት ቀዳሞት ኪዀኑ እዮም፡ እቶም ቀዳሞት ከኣ ዳሕሮት ኪዀኑ እዮም>> ማቴ 20፡16 ከም ዝበለ። ክንማሃረሉ ዝግበኣና ንሕና ስለዝኾና፡ ኣብ ውሽጢ ቤተ ክርስቲያን እንከሎና ደገ ቤተ ክርስቲያን ንነብር። ከመይ! ሎሚ መንገዶም ቅኑዕ ዝመስሉ መፈጸምትኦም ግና ክፉእ ዝኾኑ ኣለና። ቀዳሞት ዝነበሩ፡ ዳሕሮት ክኾኑ እዮም ከም ዝበለ። ቤተ ክርስቲያን ዘይመላለሱ ዝነበሩ ንኹልና ክቅድሙና ይኽእሉ እዮም። መፈጸምትኦም ጽቡቕ ይኸውን ማለት እዩ። ስለዚ ብኣቦና እንተዘይዓጊብና፡ ብሓውና’ውን እንተ ዘይተሓጎስና ዕድልና ክፉእ ክኸውን እዩ።

እቲ ዓቢ ወዲ፡ ዝሓስቦ ኩሉ፡ ኣነ ንኣቦይ ዝሓገዝኩ፡ ኣነ እየ ገንዘቡ ዝዓቀብኩ፡ ካብ ኣቦይ ዘይረሓቅኩ፡ . . . . ። እዚ ስምዒት እዚ እዩ፡ ናብ ቁጥዐ ዘድሃብሉ። ምኽንያቱ ኣቦ ብወዱ ተሓጒሱ ጥራይ ኣይተረፈን፡ ምስ ዓቢ ሓው ውን ኣመዓራርይዎ እዩ። ክንድዚ ዝኣከል ዓመታት ምስ ኣቦ ክጸንሕ ከሎ፡ ዋጋ ከም ዘይብሉ ገይሩ ተቆጺሩ ኢሉ ስለ ዝሓሰበ እዩ እቲ ዓቢ ወዲ። ቅንኢ ኣብ ህይወትና ስፍራ እንተሃሊይዋ ብሕማም ቅንኢ ኢና ንወድቕ። እቲ ጥፉእ ንእሽቶ ወዲ፡ ኣንነት ኣይነበሮን፡ ቅዱስ ቅንኢ ግና ነይሩዎ፡ ናብ ሑቕፊ ወላዲኡ ከም ብሓድሽ ምእታው ዘይኮነ ተመኒዩ፡ ሓደ ካብ ኣገልገልቲ ክኸውን። ትሕት እዩ ዝበለ። ስለዚ ትሕትና እምበር ኣንነት ኣይኮነን ሒዙ ተመሊሱ። ኣነ ይሓይሽ ዝብል ዝንበረ ዓቢ ወዲ ግና፡ ኣቦ ብምምላስ ዝሞተ ወዱ ስለዝተሓጎሰ፡ ተቆጢዑ፡ ሓሪቑ፡ ባህ ኣይበሎን።

<<ተገውትን ኣመናዘርን ናብታ መንግስቲ ኣምላኽ ቅድሜኹም ከም ዚአትው፡ ብሓቂ እብለኩም ኣሎኹ።>> (ማቴ 21፡31) ይብል እቲ ቅዱስ ቃል እግዚኣብሔር።

ኣብ መንግስተ ሰማያት መወዳእታ ካብ ምዃን፡ ኣብ ምድሪስ መወዳእታ ምዃን ይበልጽ። ሓውና ጽቡቕ ክረክብ፡ ክንሕጎስ ኣሎና። ሑቕፊ ኣቦና ክብሪ ክንህቦ ይግባእ።

ብናይ ደቂ ሰባት ኣተሓሳስባ፡ ኣቦ፡

1.    ኣበይ ገይርካዮ እቲ ዝሃብኩኻ ገንዘብ፤

ሃብታም ኣቦ ስለዝኾነ፡ ብዙሕ ገንዘብ ሂብዎ እዩ፡ ሰለዚ ንብዙሕ ዓመታት ናብ ቤት ኣቦኡ ንከይከይድ ዝደረኾ፤ እዚ ሕቶ’ዚ እዩ።

2.   ኣብዘን ዝሓለፋ ዓመታት እንታይ ገይርካ፤

ጊዚኡ ኣብ ሕማቕ እምበር ኣብ ጽቡቕ ከም ዘይሕለፎ ተገሊጹ እዩ።

3.   ኣይቅበለንን’ዩ ዝብል ጥርጣረ፤

ምኽንያቱ ኣብ ብሉይ ኪዳን እንተ ሪእና፡ ዳዊት ወዱ ኣቢሰሎም ንኣምኖን ምስ ቀተለ፡ ዳዊት ንወዱ ከይረኸበ 3 ዓመት ገይሩ። 2 ሳሙ 13

4.   ናብ ዝነበርካዮ ተመለስ፤

ኣብ መብዛሕትኡ ግዜ፡ ንሕና ንሓስቦ፡ ካብ ናይ እግዚኣብሔር ሓሳብ ወጻኢ ምስ ዝኸውን፡ ካብ ንስሓ ንሃድም። ኣኺሉና ንጠፍእ፡ ምኽንያቱ ንእግዚኣብሔር ሕኒኡ ዝፈዲ ኮይኑ እዩ ዝስመዓና። ኣብ ላዕሊ ዘሎ ሕቶታት፡ ሓንቲ ክምልስ ኣይክእልን እዩ ነይሩ እቲ ጥፉእ ወዲ፡ <<ሓደ ካብ አገልገልትኻ ቁጸረኒ>> ጥራይ።

ብሰንኪ እቲ ዝሓለፈ ዕድመና እግዚኣብሔር ኣይቅበለናን እዩ ንብል ብውሽጥና፡ ስለዚ ናብ ንስሓ ቀልጢፍና ኣይንምለስን። ወይ እግዚኣብሔር ከም ደቂ ሰባት ኮይኑ ምስ ዝረኣየና፡ እዚ እዩ ኢደይ፡ እዚ ኹሉ ዝሃብኩ ነዚ ንኽትገብር እዩ፡ ንምንታይ ከምዚ ገርካኒ፡ እዚ ኩሉ ካብዝን ካብትን ኣራርየ ዝኣከብኩልካ ገንዘብ ከምዚ ገይርካ ከተጥፍኦ፡ እዚ ኩሉ ገንዘብ ዝጠፈአ ዝረብሕ ነገራት ምገበርናሉ ነይርና። ኣብ እግዚኣብሔር እዚ ኩሉ የለን፡ <<ገና ርሑቕ ከሎ ረኣዮ እሞ ደንገጸሉ፡ ጐይዩ ኸኣ ብኽሳዱ ሐኒቑ ሰዐሞ። . . . ኣቦኡ ግና ንባሮቱ፡ ብሉጽ ክዳን ኣምጺእኩም ክደንዎ፡ ቀለቤት ኣብ ኣጻብዑ፡ ኣሳእንውን ኣብ ኣእጋሩ ኣእትዉሉ።>> ካብቲ ዝሓስቦ ዝነበረ፡ ባርያ ምዃን፡ ብዛዕባ እቲ ዝጠፍአ ገንዘብ፡ ኣብ ከመይ ዓይነት ህይወት ይነብር ከም ዝነበረ፡ እንታይ ገይሩ ምስ መን ዓንዲሩሉ ኣይተሓተን። ካብ’ቲ ዝሓስቦ ዝነበረ፡ ካብ ግምቱ ንላዕሊ እኳ ደኣ ዝበለጸ።

ብዛዕባ ኣብ ዝፈልጥ ሓደ ወልድ ጥራይ እዩ፡ <<ንወዲ መን ምዃኑ፡ ብዘይ ኣቦ ሓደ እኳ ዚፈልጦ የልቦን። ነቦ ኸኣ መን ምዃኑ፡ ብዘይ ወድን ወዲ ኸኣ ኪገልጸሉ ዝፈተወን እምበር፡ ሓደ እኳ ዚፈልጦ የልቦን።>> (ሉቃ 10፡22) ሑቕፊ ኣቦኡ ዝፈልጥ ወዲ ጥራይ እዩ፡ ነዚ ሑቕፊ ዘስተማቐረ ድማ ኣየልግስን እዩ።

ሕማቕ ነገራት ዝግምት ዝነበረ ጽቡቕ ኣጓኒፉዎ።

ዓቢ ወዲ፡ ኣቦኡ ንሓው ከም ዘይቅበሎ እዩ ገሚቱ ነይሩ። ወይ ኣብ ትሕቲ ኣቦኡ ባርያ ኮይኑ ክሰርሕ ገሚቱ ነይሩ ይኸውን። ኣቦኡ ኣርኣያ ክገብሮ፡ መለበሚ ኣይኽላካ ከም ዝበሃል፡ ሓውኻ ጠንጢኑኒ ስለዘይከደ ገንዘቡ ኣይዘረወን፡ ወይ ኣቦ ንዓቢ ወዱ፡ ሓውኻ እንታይ ክንገብሮ ኢሉ ዘማኽሮ መሲሉዎ ነይሩ ይኸውን። እዚ ግን፡ ኩሉ ካብ ትጽቢቱ ወጻኢ ኮይኑ። ናይ ክልቲኦም ውሉድ ትጽቢት ኮንቱ ኮይኑ፡ እቲ ዓቢ ወዲ፡ ብስስዕቲ ካብ ወላዲኡ ምሕረት ክመሃር ኣይከኣለን፡ ነቲ ሓደ ሓው ውን ከፍቅር ኣይከኣለን። እቲ ጥፉእ ወዲ ድማ፡ ቀልጢፉ ንኸይምለስ ዝኣገሞ ሓሳባት ናይ ፍርሒ፡ ናይ ኣቦ ርህራሀ፡ ናይ ኣቦ ሓሳብ ክርዳእ ኣይከኣለን። ምኽንያቱ፡ እቲ ናይ ሓጎስ ዳንኬራ ንሱ ከይመጸ ተገይሩ፡ ሕጉስ ስለዘይነበረ ድማ፡ ስብሕቲ ላም ዝተሓርደትሉ ሓው ርእዩ፡ ማሕስእ እኳ ኣይሓረድካለይን ብምባል ተቃጺጹ። ካብ ዘገርም ግን፡ ኣቦ ንዓቢ ወዱ ንኽረክብ እዩ ወጺኡ እምበር እቲ ዓቢ ወዲ ክሳዱ ስለዘትረረ ክኣቱ ኣይከኣለን፡ <<ንሱ ግና ኰረየ ምእታውውን ኣበየ>> ይብል እቲ ቃል።

<<ነዞም ሓንቲ ሰዓት ጥራይ ዝዐየዩ ዳሕሮት፡ ንሕና ድኻም መዓልትን ዳህርን ዝጾርና፡ ምሳና ኣዳላደልካዮም፡ በልዎ። ንሱ ኸኣ መለሰ፡ ንሓደ ኻባታቶም በሎ፡ ዓርከይ፡ ኣይዐመጽኩኻን። ብሓደ ዲናርዶ ኣይተሰማማዕካንን፡ ዚብጽሓካ ደኣ ሒዝካ ኺድ። ነዚ ዳሕራይ ድማ፡ ኽንድቲ ናትካ ኽህቦ ፍቓደይ እዩ። ወይስ በቲ ገንዘበይ ዝደሌኽዎ ኽገብርዶ ኣይተፈቕደለይን እዩ፡ ወይስ ኣነ ሕያዋይ ብምዃነይዶ ዓይንኻ ቐናእ እያ።>> (ማቴ 20፡12-15) ።

<<ሕያዋይ ብምዃነይዶ ዓይንኻ ቐናእ እያ።>> ናይ እግዚኣብሔር ሕያውነት ንደቂ ሰባት የቕንእ ኣይገርምን?!!! ብምውድዳር ኢና ንዓዪ ዘሎና፡ ኣነ ክንድዚ ሰራሕኩ ኢና ንብል፡ ሓውካ ኰ ስራሕ ኣይነበሮን፡ ደሓር ኰ እዚ ገንዘበይ እዩ፡ ኣብ ገንዘበይ ድማ ድላየይ ክገብር እየ። ምሉእ ዕድሜኡ ዝሰረሐ ኣሖጒሱኒ፡ ነቲ ኣብ መወዳእታ ሰዓት ዘርከበ ድማ ሕጉስ እየ። ጌጋ ስእሊ ናይ እግዚኣብሔር ኣሎና፡ ሓደ ሰብ ዕድሜኡ ምሉእ ኣብ ሓጢኣት ዝነበረ፡ ሓንቲ መዓልቲ ናብ ልቡ ተመሊሱ ናብ እግዚኣብሔር ኣቅኒዑ፡ ተናሲሑ ኣገልጋሊ እንተ ኾነ፡ ብቅንኢ ጣዕ ክንብል ንደሊ ንምንታይ፤ እግዚኣብሔር ክርሕርሃሉ ኣይክእልን፤ ንእኩያን ክምሕር ከሎ፡ ንምንታይ ነዕዘምዝም፤ ሕያውነቱ ንምንታይ ዘይሐጉሰና፤ እዞም ሰባት እዚኦም ኣይግብኦምን እዩ ንምንታይ ንብል፤ <<ብዝሰፈርኩምሉ መስፈሪ ክስፈረልኩም እዩ>> (ማቴ 7፡1) ከም ዝተባህለ፡ ሓጢኣትና ጥራይ ክንርኢ ዘይንፍትን፤

ኣተሓሳስባና ቅኑዕ ክኸውን ይግባእ፡ ቅዱስ ፍርሒ፡ ፈሪሀ እግዚኣብሔር ናብ ሓጎስ የብጽሕ። ትዕቢት፡ ዘይብልካ ኣለኒ ምባል፡ ናብ ጥፍኣት የምርሕ።

ኣነ ክንድዚ ዓመት ኣገልጊለ፡ ካልእ ዋኒነይ ሓዲገ ከምዚ ገበርኩ ከምዚ ውን ደገምኩ፡ ዘይወሰድኩዎ ውርሻ ምሳኻ ኣሎኒ። ካብቶም ካልኦት ኣነ ይበልጽ፡ ክንብል ከሎና፡ ንወድቕ። ምውዳቕና ድማ ዘስካሕክሕ ክኸውን እዩ። ምኽንያቱ ትሕት ክንብል ኣይከኣልናን፡ ኩሉ እቲ ዝሓሰብናዮ ናትና ኮይኑ ዝስመዓና ናይ እግዚኣብሔር እምበር ናትና ኣይኮነን። ብቅጽበት ዓይኒ ክጠፍእ ድማ እዩ። እግዚኣብሔር እኮ ኣብ ትሕቴና ኣይኮነን ዝሰርሕ፡ ንሕና ኢና ዝግብኦ ክብሪ ክንህቦ ዘሎና፡ ከነመስግኖ፡ ኣመስጊና ‘ኳ እንተኸኣልና።   

·       ሓጢኣት ምውድዳር፡

ሓጢኣት ደረጃታት ነውጸኣሉ፡ እዚኣ ካብታ ካልአይቲ ትዓቢ ወይ ትንእስ ኢና ንብል ዘሎና፡ ንሓጢኣት ንፈላልዮ ኣሎና።

እቲ ጥፉእ ወዲ፡ ሓደ ንኣቦኡ ክብሪ ኣይሃበን ክወጽእ ከሎ፡ ሃብቲ ኣቦኡ በቲኑ፡ ምስ ካልእ ዘይፈልጦ ወዲ እታ ሃገር ተዓሲቡ (ምሳሌ ዲያብሎስ እዩ) ምስ ዲያብሎስ ምትሕብባር ማለት እዩ። ምኽንያቱ ኣብ መጓሰ ናይ ሓሰማታት ሰሪሑ፡ ማለት እቲ ዝኸፍአ ናይ ርኽሰት ደረጃ ምብጻሕ እዩ። እዚ ጥፉእ ወዲ፡ ካብ ቤት ኣቦኡ ስለዝተፈልየ፡ ካብ ቤተ ክርስቲያን ጠቕላላ ጠፊኡ እዩ። እዚ ዕልወት ናይ መዓልታት ጥራይ ዘይኮነስ ንብዙሕ ዓመታት እዩ ነይሩ።

እቲ ዓቢ ወዲ ግና ካብ’ዚ ኣብ ላዕሊ ተዘርዚሩ ዘሎ፡ ሓንቲ ኳ ኣይገበረን። ካብ ኣቦኡ ኣይተፈልየን፡ ንኣቦኡ ኣኽቢሩ፡ ዕብየት ኣቦኡ ተረዲኡ፡ ካብ ትእዛዙ ኣይወጸን። እታ ሓንቲ ዝገበራ፡ ፍቅሪ ተሳኢናቶ። ንሓው ከፍቅር ኣይከኣለን። ክናሰሓላ ኣይከኣለን። እዛ ሓንቲ ሓጢኣት ምስተን ኣብ ላዕሊ ተዘርዚረን ዘለዋ ናይ ጥፉእ ወዲ ክወዳደራ ከለዋ፡ ፍቕሪ ዘይብሉ ኩሉ ኮንቱ እዩ ዝኸውን። ስለዚ እቲ ዝበኣሰ ሓጢኣት ፍቕሪ ምጉዳል’ዩ።

ሓደ ሓደ እዋን፡ ሕልናና የታልለና፡ ኣይሰርቅን’የ፡ ኣይሓምን’የ፡ ኣይሕሱን’የ፡ ኣይዝሙን’የ፡ ስለዚ ጽቡቕ ኣለኹ ንብል ንኸውን። ሰባት ኣብ ጌጋ መንገዲ፡ ኣነ ግን ቅኑዕ ኣለኹ ንብል ንኸውን። እዚ ኩሉ ናተይ፡ ምስ ሓወይ ክወዳደር ከለኹ ጽቡቕ ኣለኹ ንብል። ንነፍሰይ የታልል። ንሓወይ ከፍቅር ስለዘይክእል ስለዝኾንኩ ድማ፡ ድሕሪ ሓወይ ተሰሪዐ ይተርፍ። ንስሓ ክኣቱ ከመይ ገይረ፤ ጽቡቕ እንድየ ዘለኹ። ሓወይ ግና፡ ንስሓ ምስ ኣተወ፡ ፍጹም ነጸሀ። ልቡ ቀዲዱ፡ ነቢዑ፡ ፍጹም ተመሊሱ።

ቁጥቁጥ ልቢ ዘለዎ ሰብ፡ ከፍቅር ይኽእል።

እቲ ጥፉእ ወዲ፡ ኣህዛብ፡ ዓቢ ወዲ ድማ፡ ህዝቢ እስራኤል ይምሰሉ።

ንሕና ንእግዚኣብሔር ዘይንፈልጦ ዝነበርና፡ ሕጂ ከቢርና፡ ንዘልኣለማዊ ህይወት ጽውዓት ኰና፡ ብጸጋ ጥምቀት፡ ውሉድነት ሥላሴ ተቀቢልና፡ ቅዱስ ስጋኡን ክቡር ደሙን ተቀቢልና ሕብረት ምስ ክርስቶስ ረኺብና።

ህዝበይ ኢሉ ካብ ኩሉ ሓርዩ ንእግዚኣብሔር ቅድሚ ኩሉ ዝተዓደሙ ሕጂ ድሕሪት ተሪፎም፡ ከምዚ ስለዝረኸቡ ግና፡ ነቲ ዓበይቲ ጸጋታት ዝረኸብናዮ ክረኽቡ ዓይነ ልቦንኦም ክኸፍተሎም፡ ክንጽልየሎም ይግባእ እምበር፡ ንሕና እናበልና ክንዕበ የብልናን። ምኽንያቱ ብምሕረቱ እምበር ብግብርና ኣይኮናን ነዚ ጸጋ ውህበት እግዚኣብሔር ረኺብናዮ ዘሎና። ፍቕሪ ዘይናታ ኣይትደልን፡ ናታ ውን ኣይትኸልእን።

መን እዩ ንኣቦ ዝመስል ዘሎ፡ ኣብዚ ዛንታ፡ እቲ ጥፉእ ወዲ እዩ። ምስሊ ኣቦኡ ዘለዎ፡ ርህሩህ፡ መሓሪ፡ ፍቕሪ ዘለዎ እቲ ጥፉእ ወዲ እዩ። ልቡ ተሪር ዝኾነ ግና እቲ ዓቢ ወዲ እዩ። ምሕረት ኣብ ልቡ ዘየለ። ኣቦ እዩ ነቲ ዓቢ ወዲ ወጺኡ ዝለመኖ። ስለዚ ምስሊ ኣቦ ዝኾነ ንእሽቶ ወዲ፡ ንኣቦኡ ስለዝመስል፡ ንኣቦኡ ኣርኪቡ፡ ንሓው ምለመኖ፡ ምኽንያቱ እቲ ሓጎስ ምሉእ ሓጎስ ክኸውን፡ ነቲ ዓቢ ወዲ ምስኦም ኣብ’ቲ ሓጎስ ምስ ዝሳተፍ እዩ።

ክርስቶስ ስቃይ እዛ ዓለም ስለዝፈተነ፡ ብዲያብሎስ’ውን ስለዝተፈተነ፡ ቅድሜና ኩሉ መከራ ስለዝጸገበ፡ ኩሉ ዘድልየና ይፈልጥ እዩ።

መልክዕ ኣቦ፡ መወዳድርቲ ዘይብሉ፡ ድንቂ ዝኾነ መልክዕ እዩ።

ሓደ ዝተናሰሐ ሓጥእ፡ ናብ ቤተ ክርስቲያን ምስ ዝምለስ፡ ከመይ ገይርካ ኣብ ቤት እግዚኣብሔር ከም እትነብር ስለዘይፈልጥ፡ ብዙሓት ምስሊ እቲ ዓቢ ብጸርፍን፡ ዘለፋን ይቅበልዎ። ንእግዚኣብሔር ድማ ነጒሂ። ንምንታይ እዮም፡ መላእክት ሰማይ ዓቢ ሓጎስ ገይሮም ከለው፡ ንሕና እቶም ሕሩያን ኢልና ዝተሰመና፡ ንሓጎስ እግዚኣብሔር ንቃልል፤ ንምንታይ በታ ሕማቅ እትርኢ ዓይንና ንርኢ። ምስ እግዚኣብሔር ክንሕጎስ ዘይንፍትን። ብሓጎስ ኣቦኻ ዘይትሕጎስ እንተኾይንካ፡ ከመይ ገይርካ ምስሊ ኣቦኻ ክትለብስ፤ ሰማይ ኩሉ ተሓጒሱ፡ ንስኻ ግና ክትሕጎስ ዘይትኽእል።

ወስብሐት ለእግዚኣብሔር፡ ወለወላዲቱ ድንግል፡ ወለመስቀሉ ክቡር፡ ኣሜን!!!

“እምብዛ ጻድቕ ወይ እምብዛ ለባም ኣይትኹን” መክ 7፡16

በሰመ ኣብ ወወልድወመንፈስ ቅዱስ ኣሓዱ ኣምላክ!!!

ብክርስቶስ ክርስቲያን ብወልድዉልዳን ብመንፈስ ቅዱስ መንፈሳውያን ዝተሰመኹም፡ ትእዛዛት እግዚኣብሔር ፈጸምረቲ ዝኾንኩም፡ ኣፍቀርቲ ቅድስት ቅዱሳን ኣዴና ድንግልማርያም ናይ ሓደራ ደቃ ብሰናይ ፍቃድ እግዚኣብሔር ነዚ ኣብ ላዕሊ ተጠቂሱ ዘሎ ወርቃዊ ቃል ክንመሃር ክንፍትን ኢና። ከመይ! እምብዛጻድቕ ወይ እምብዛ ለባም ኣይትኹን ብነጸላ ትርጉም ክንወስዶ እንተ ፈቲና ብርግጽ ናብ ጌጋ ርድኢት ክንኣቱ ኢና። እቲ ምንታይ’ሲቅዱስ ሓዋርያ ጻውሎስ ብመንፈስ ቅዱስ ተመሪሑ ዝጸሓፎ መልእኽቲ ናብ ሰብዐ ቆሮንጦስ 2 ቆሮ 3፡6 “ፊደል ይቀትል መንፈስ ህይወትይህብ” ኢሉ ይግስጸና። ስለዚ መጽሓፍ ቅዱስ ከነንብብ ከሎና ነቲ ህያው ዝኾነ ትርጉም ክንበልዕ ይግባእ። ንጉስ ሰሎሞን ነዚ ቅዱስቃል ክጽሕፍ እንከሎ ንጽድቕን ጥበብን ተቃዊሙ ማለት ኣይኮነን። እንታይ ደኣ፤ ካብ ዘይበጻሕካዮን ዘይኾንካዮን ንላዕሊ ኢየ ኢልካኣይትመካሕ ክብለና ደልዩ፡ ጽድቕን ጥበብን ደረጃ እንዳ ሓለኻ እየን ዝብጸሓ እውን ይውሰኾ።

ንኣብነት፦ ኣርኣያ ኩሉ ዓለምጎይታናን መድሓኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ ሰማይ ዝዝፋኑ ገዲፉ ኣብ መንጎና ተረኺቡ ብቅዱሳን ኣእጋሩ ንምድሪ ክቕድሳን ክዞራን፡ ብቅዱስደሙ ከንጽሃ ከሎ ሓደ ዓቢ ትምህርቲ ብግብሪ ኣርእዩና እዩ ንሱ ኸኣ ትሕትና እዩ። ኣብ ፊሊጲ 2፡6-11 “ንሱ ብመልክዕ ኣምላኽከነሱ፡ ነቲ ማዕረ ኣምላኽ ምዃኑ ከም ምምንዛዕ ኣይረኣዮን” ቀጺሉ’ውን “መልክዕ ባርያ ወሲዱ ርእሱ ኣሕሰረ ሰብ’ውን መሰለ፡ ብንብረቱኸም ሰብ ኮይኑ ተረኽበ። ርእሱ ክሳዕ ሞት ኣትሓተ ክሳዕ ሞት ኣብ መስቀል እኳ ደኣ ተኣዘዘ”። ስሙ ንዘለኣለም ይኽበር ይመስገን።ከምዚ ዝበለ ትሕትና ብሓቂ የለን። ኣብዚ ቅዱስ ቃል ብዙሕ ምስጢራት ንረክብ። ሓደ ካብኡ ምስጢረ ስላሴ ኮይኑ እግዚኣብሔር ኣብእግዚኣብሔር ወልድ እግዚኣብሔር መንፈስ ቅዱስ ሓደ ስልጣን ሓደ ህላወ ሓደ መለኮት አለዎም ኢልና ኣሚንና ሓድነትን ሰለስትነትንይገልጸልና። ነቲ ማዕረ ኣምላኽ ምዃኑ ከም ምምንዛዕ ኣይረኣዮን ይብለና። ብሓቂ ነቲ ቅዱስ ፍቕሩ ይገልጸልና። ስለዘፍቐረና ካብሰማየ ሰማያት ወሪዱ ካብ ማእስር ሞት፡ ካብቲ ናይ ጥንቲ ጸላኢና ደብዳቤና ክድምስስ መጺኡ ኣብ መንጎና ተረኺቡ ህይወት ሂቡና።ኣቦና ኣዳም ዝሰኣና ወሉድነት ብጥምቀት መስረተልና። ትሕትና ከኣ እታ ዓባይ ትምህርቲ ኮይና ኩልና ውልድነት እግዚኣብሔር ዝረኸብናብትሕትና ክንቅነት ከምዘለና ይምዕደና። 

ሓደ ሓደ ሰባት ስርሖም ከይመስከረሎምብኣፎም ወይ ብትምኒቶም ጥራይ ጻድቃን ወይ ጠቢባን ንክኾኑ ይሓስቡ።

ወላዲት ኣምላክ ቅድሚ ንጎይታምውላዳ ገረድ ጎይታ ክትከውን እያ ትምነ ነይራ። እዚ ኸኣ ገረዱ ዘይኮነት ወላዲት ኣምላኽ ክትከውን ኣብቀዓ። እዚ ከኣ ትሕቲ፡ንጽህቲ ብሕሊና ንጽህቲ ብስጋ፡ ንጽህቲ ብነፍስ ስለዝኾነት። 

ኣብያተ ክርስቲያናትና ወይገዳማትና ኣብ ብርኽ ዝበለ ቦታ ዝስርሓሉ ምኽንያት ካብ ብዙሕ ውሑድ ብዘይ ጻዕሪ ጻማ የለን፡ ካልእ ከኣ ካብ ታሕቲ እንተዘይጀሚርካንላዕሊ ከምዘይብጻሕ ምርዳእ። ኣብ ምሳሌ 30፡12 “ርኽሰቱ ዘይተሓጽበ ኣነ ንጹህ እየ ዚብል ወለዶ ኣሎ” ኢሉ ተመሲሉ። እዚ ኸኣዝገበርካዮ ዘይብልካ ንጽህና ምህቃን ማለት እዩ። ስለዚ ከይተሃወኽካ ኩሉ ቀስ ብቀስ ይብጻሕ እዩ። ብርሃናት ዓለም ሓዋርያ ጳውሎስከምዝበሎ “ከምቲ ኣምላኽ ንነፍሲ ወከፍ ዝዓደሎ መስፈር እምነት ጌሩ ደኣ ብዛዕባ ርእሱ ብልክዕ ይሕሰብ እምበር፡ ካብቲ ዝግባእኣዕዚዙ ከይሓስብሲ ንነፍሲ ወከፍ ኣብ ማእከልኩም ዘሎ በቲ ዝተዋህበኒ ጸጋ እምዕድ ኣለኹ” ሮሜ 12፡3። እምብዛ ጻድቕ ምዃን ማለትካብ ዝሰራሕካዮ ናይ ጽድቒ ስራሕ ንላዕሊ ከምዝሰራሕካ ምሕሳብን ካብ ዓቕምኻን ንላዕሊ ንዝኾኑ ነገራት ምምናይ ማለት እዩ። ብናይቤተ ክርስትያንና ትምህርቲ መሰረት ዓሰርተ ናይ ቅድስና ደረጃታት ኣለው። እዚኣቶም ድማ ካብ ታሕቲ ንላዕሊ ጸማዌ፡ ልባዌ፡ ኣንብእ፡ጣእሙ ዝማሬ፡ ኩነኔ፡ ፍቅር፡ ሁሰት፡ ንጻሬ፡ ተመስጦን ከዊነ እሳትን እዮም። ጌና ኣብዞም መዓርጋት እዚኣቶም ከይበጻሐ ኣብ ላዕሊንዘሎ ናይ ፍጹማን መዓርግ እንተተመንዩ ንገዛእ ርእሱ እምብዛ ጻድቕ ጌሩ ማለት እዩ። እዚ ድማ ዘይብሉ ስለዝተመነየ ኣይጠቕሞንእዩ። ምኽንያቱ እምብዛ ጠቢብ ምዃን ማለት ካብቲ እትፈልጦ ንላዕሊ ከምእትፈልጥ ኳንካ ምሕሳብ ማለት እዩ። ሓደ ሰብ ክኾኖ ካብዝግባእ ንላዕሊ ክኸውን ዝብል እንተኾይኑ ሽግር ይገጥሞ እዩ፡ ማለት “እንቁርዖብ ክንዲ ሓርማዝ ክኸውን እየ ኢላ ብዙሕ ማይ ሰትያተተኪሳ” ክምዝብሃል፡ ዘይተማሃርሮ ከምዝተማህሮ ዘይፈለጦ ከምዝፈልጦ ኾይኑ እንተተሰሚዕዎ ግቡእ ኣይኮነን። ምኽንያቱ ብዙሕ ጥበብኣብ ዘለዎ፡ ኣብኡ ብዙሕ ጓሂ ኣሎ፡ እቲ ፍልጠት ዘብዝሕ ስቓይ የብዝሕ” ተባሂሉ ከምዝተነግረ ሓሳብ ብምውራድን ብምድያብን እዩዝደክም። መክ 1፡18።

ስለዚ ሓዋርያ ከምዝተዛረቦንገዛእ ርእስኻ ብምግታእ ከም ዓቕምኻ ምንባር ይግባእ። ሓደ እኳ ርእሱ ኣይጠብር። ገለ ካባኻትኩም ኣብዛ ዓለም እዚኣ ጥበበኛ ምእንቲክኸውን ዓሻ ይኹን። 1ይ ቆሮ 3፡18 ብምባል እምብዛ ጥበበኛ እየ ካብ ምባል ርእስኻ ኣትሒትካ ኣይፈልጥን እየ ምባል ዝሓሸ ምዃኑኣስተምሂሩና እዩ።

ኣብ መጽሓፍ ቅዱስ ከም እነንብቦእግዚኣብሔር ጸጋኡ ዘብዝሓሎም ብዙሓት ቅዱሳን በቲ ዝተዋህቦም ጸጋ ተመኪሖም “ንሕና ሓያላት ኢና” ኣይበሉን። ንገዛእ ርእሶም ደኣኣዋረዱ እምበር በቲ ዘለዎም ነገርስ ኣይተዓበዩን። እቲ ዓቢ ናይ እግዚኣብሔር ሰብ ዝኾነ ኣብርሃም ንኣጋእዝተ ዓለም ስላሴ ኣብገዝኡ ንምእንጋድ በቕዐ ጻድቕ ከነሱ “ኣነ ሐመድን ሓምኹሽትን እየ” ኢሉ። ዘፍ 18፡27። እቲ ነብይን ንጉስን ዝኾነ ቅዱስ ዳዊትውን ሳኦል የሳጉጎ ኣብ ዝነበረሉ እዋን ብዛዕባ ገዛእ ርእሱ ንንጉስ ሳኦል ከምዚ ኡሉ ተዛሪብዎ። “ናይ እስራኤል ንጉስ (ሳኦል)ደድሕሪ መን እዩ መጺኡ ዘሎ፤ ንመንከ ኢኻ ንስኻ እትሰጎ ዘሎኻ፤ ንምዉት ከልቢ ንሓደ ቁንጪ፤ 1 ሳሙ 24፡15። እዚ ጻድቕ ሰብ’ዚገዛእ ርእሱ ብትሕትና ከመይ ጌሩ ከምዘዋረደ እዩ ዘርእየና። ከምኡ’ውን ኣብ ካልእ ምዕራፍ “ኣነ ሓሰኻ እምበር ሰብ ኣይኮንኩን”ክብል ተዛሪቡ’ዩ። መዝ 22፡6 ሓዋርያ ቅዱስ ጳውሎስ’ውን “ንዓይ ቁላዕ ንዘመስል” ተራእየኒ 1 ቆሮ 15፡8 “ነቶም ኣነ ዝቐዳማዮምሓጥኣን ክብል እዩ ንገዛእ ርእሱ ዘትሓተ 1 ጢሞ 1፡16። 

ኣብርሃም’ውን “ዓሌታት ኩላምድሪ ድማ ብኣኻ ክባረኹ እዮም” ተባሂሉ ብእግዚኣብሔር ተጸዊዑ ከሎ ንነፍሱ ከም ሐመድን ሓሙኹሽቲ ደኣ ቆጸራ’እምበር ንገዛእ ርእሱስኣየጽደቐን። ዘፍ 12፡3። ቅዱስ ዳዊት’ውን ዋላ’ኳ እግዚኣብሔር “ከም ልበይ ዝኾነ ወዲ እሴይ ረከብኩ” ኢሉ ከም ዝመረጾ እንተፈለጠንነብሱ ከም ጻድቕ ኣይቖረራን 1 ሳሙ13፡14። ቅዱስ ጳውሎስ’ውን ብኢየሱስ ክጽዋዕ ከሎ “ምሩጽ ኣቕሓ” ከምዝተባህለ ይፍለጥ  እዩ። ግ.ሓ 9፡15 ኮይኑ ግና ሓጢኣተኛ ምዃኑ ተዛረበ’ምበር ንነብሱስ ከምጻድቕ ኣይቆጸራን። 

ስለዚ እምበኣር ካብዚ እንርድኦገዛእ ርእስኻ ምትሓት ደኣ እምበር ምልዓል ከምዘይግባእ እዩ ዘረድኣና። ሰለዝኾነውን ጠቢቡ “እምበዛ ጻድቕ እምብዛ’ውን በዓል ጸጋአይትኹን” ክብል ተዛሪቡ እዩ። ጎይታናውን ኣይኮነንዶ ብዘይገበርናዮስ ብዝገበርናዮውን እንተኾነ ክይንምካሕ “ዝተኣዘዝክምዎ ኩሉምስ ገበርኩም ንሕና ዘይንጠቅም ባሮት ኢና እቲ ክንገብሮ ዝግባኣና ኢና ዝገበርና በሉ” ኢሉና’ዩ። ሉቃ 17፡10። ጠቢቡ ነዚ ዝተዛረበ፡ሰብ ብዘይ ልክዕ ገዛእ ርእሱ ንኽየጽድቕ እዩ። ነዚ’ዩ ኸኣ “ጻድቕ ብጽድቁ ዚጠፍእ ኣሎ ረሲእ ድማ ብግበሪ እከዩ መዓልትታቱ ዘንዉሕኣሎ ነዚ ኹሉ ብመዓልትታት ከንቱነተይ ረኣኹዎ” ዝበሎ። መክ 7፡15 “ጻድቕ ብጽድቁ ዝጠፍእ ኣሎ” ማለቱ ብዝገበሮ ሒደት ናይ ጽድቂስራሕ ምስ ተመክሐ ክምዝጠፍእ ከረድኣና ከሎ እዩ፡ “ረሲእ’ውን ብኽፍኣቱ ነዊሕ ዘመን ክነብር ከሎ” ማለት ነቲ ሓጥእ ዋላ’ኳ ነዊሕዘመን እንተሃቦ ኣብ ክንዲ በደሉ ተመልኪቱ ንስሓ ዝኣቱ ምስ ክፍኣቱ ክነብር መሪጹ ማለት እዩ። ስለዚ ህዝበ ክርስቲያን ጽድቅናብሕቡእ እምበር ብኣፍና ኣይኹን፡ ጥበብ እንተደለና ከኣ ናብቲ ጥበበኛ ተሞርኪስና ኣብ ትሕቲ ምሕረቱ ክነብር ትሕትና ክንዕጠቕ ይግበኣናእዩ እሞ ኩሉ ምስጋና ንእግዚኣብሔር ሂብና ብሰላም ክነብር ፍቓዱ ክንመልእ ብቅዱስ መንፈሱ ይሓግዘና። ወላዲት ኣመላክ ብቅድሚትንድሕሪትን ኮበኪባ ንዓስቢ ሰማያት ተብቕዓና።

ወሰብሓት ለእግዚኣብሔር

ወለወላዲቱ ድነግል

ወለመስቀሉ ክቡር። ኣሜን!!!

መንፈሳዊ ምልምማድ

 በስመ ኣብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ ኣሓዱ ኣምላክ ኣሜን!!!

ቃል ኣምላኽ ካብ ንሰምዕውሑድ ኣይገበርናን፡ ኣብ ቤተ ክርስቲያን ክንመላለስ ምኽርን ተግሳጽን ካብ ዝወሃበና ሎሚ ዘይኮነስ ትማሊ ኮይኑ። ከምቲ ሓደ ህጻንተወሊዱ ክሳብ እኹል ዝኾውን ዕብየት ዘርኢ ንሕና’ውን ኣብ መዓልታዊ ህይወትና ዕብየት ከነርኢ ኣሎና። ትእዛዛት እግዚኣብሔር ኣብምሕላው ዝወሰድናዮ ስጉምቲ እንታይ ኣሎ፤

ቅድሚ ዝኾነ ነገር ክንገብሮዝግበኣና ድኽመታትና ምልላይ እዩ። ከመይ እንተ ኢልና፡ ጌጋ የብለይን ዝብል ሰብ ንጎይታ ምድሕን ህይወተይ ክብሎ ኣይበቅዕን እዩ። “ንሓኪምሲሕሙማት እምበር ጥዑያት ኣየድልይዎን” (ማቴ 9፡12) ስለዝብለና። ብሓቂ መዓልታዊ ኣብ ኣእምሮና ክመላለስ ዝግብኦዓቢ ህያው ቃል እዩ። ደጊሙ’ውን ብርሃን ዓለም ቅዱስ ሓዋርያ ጳውሎስ “ምስ ሓጢኣት ብምቅላስኩም ገና ኽሳዕ ኣብ ደም እትበጽሑ ኣይተቓወምኩምን” ዕብ 12፡4 ። ስለዚ ድኽመታትና ኣለሊና ናብ ምውጋዱ ክንጽዕር እንተኾይናመንፈሳዊ ምልምማድ የድልየና። ኣድላይነት መንፈሳዊ ምልምማድ ዓቢ ኣተኩሮ ዘድልዮ ምዃኑ፡ ቅዱሳን እግዚኣብሔር በዚ ልምምድ’ዚ ምሕላፎምእዩ። ንኣብነት “እቲ ሰብኣይ ሙሴ ግና ኣብ ልዕሊ ገጽ ምድሪ ኻብ ዘሎ ሰብ ዓቃል ነበረ” ዘሑ 12፡3።ነዚ ህያብ ክረክብ ዝኸኣለ ሙሴ ድሕሪ ብዙሕ ምልምማድ እዩ። መረጋገጺ ዝኾነና ሙሴ ቅድሚ ናብ በረኻ ምውጽኡ ብሕርቃን ዝኣክል ንሓደግብጻዊ ቀቲሉ ከምዝቀበሮ ዝዝከር እዩ (ዘሑ 2፡12)። ብርሃናት ዓለም ቅዱስ ሃዋርያ ጳውሎስ ኣብ ቀዳመይቲ መልእኽቱ ንወዱ ጢሞቴዎስኣብ ዝጸሓፎ“እቲ ስጋዊ ምልማድ ንቕሩብ ነገር እዩ ዚጠቅሞ ኣምልኾ ግና ንኹሉ ይጠቅም፡ ነዛ ሕጂ ዘላ ህይወት እዚኣን ነታ እትመጽእን”1 ጢሞ 4፡8  ክብል መኺሩናን ምዒዱናን እዩ። እዚ ከኣ“ብምሉእልብኻ ብእግዚኣብሔር ተኣመን፡ ኣብ ልቦናኻ ኣይትጸጋዕ” ምሳ 3፡5 ። ማለት ኣብ እግዚኣብሔር ምጽጋዕ እንኮ ኣማራጺሒዝና ክንቀርብ ኣሎና።

መንፈሳዊ ምልምማድ ኣብቋሕ ሰም ዝልመድ ኣይኮነን። ንኣብነት ትሕትና ክንማሃር መጀመርያ ብነፍስና ንጅምር። ነፍስና ባዕልና ዘይምንኣድ። ሓደ ምልምማድወዲእካ ናብቲ ካልእ ክትሰግር ጥበብን ዘይምህዋኽን የድሊ። ባዕልኻ ነፍስኻ ከም ዘይትንእዳ ምስ ኮንካ ኣጽኒዕካ’ውን ምስ ኣረጋገጽካናትካ ባህሪ ይኸውን። ናብ ካልእ ልምምድ ድማ ትኣቱ፡ ንሱ ኸኣ ውዳሴ ሰባት። ውዳሴ ሰባት ንትዕቢት ስለዘኸትል ነዚ’ውን ብሜላክኸውን ኣለዎ። ካብኡ ቀጺሉ ዝመጽእ ሰባት ክውድሱኒ ከለው ሓጥኣተይ ዘኪረ ይጥንቀቕ እናበልካ ንሓደ መንፈሳዊ ልምምድ ብዓወት ትዛዝሞ።14 ቀጸላታት ናይ ፍቕሪ ብርሃናት ዓለም ቅዱስ ሓዋርያ ጳውሎስ ንሰብዓ ቆሮንጦስ ኣብ ዝገለጾ ኩሉ ብሓንሳብ ክላመዶ እየ ክትብልወላሓንቲ ከይተላመድካ ግዜኻ ትባኽን (1 ቆሮ 13 )። ስለዚ ኩሉ ብዓቕሊን ዘይምህዋኽን ንግበሮ። 

ንኣብነት ጾም እንተወሲድና፡ ጥልላት ዘይምብላዕ ጥራይ ዘይኮነስ ክሳብ ዝተወሰነ ግዜ ምውዓል ወይ ምውዓልን ምሕዳርን እዩ። ኣርኣያ ኩሉ ዓለም ዝኾነጎይታናን መድሓኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ“ኣርብዓ መዓልትን ኣርብዓ ለይትን ምስ ጾመ ድሕርዚ ጠመየ” ማቴ 4፡2ይብለና። ጾም ንጸውም ኣለና ክንብል እንተኾይና መጀመርያ ጥምየት ክስመዓና ኣለዎ። እዚ ከኣ ሎሚ ሓንቲ ሰዓት እንተ ጠሚና ጽባሕከኣ ክልተ ከምኡ ኢና በልና ጾም ሓደ ካብ ባህርያትና ይኸውን።

ምኽሪ መንፈሳዊ ልምምድ፡

• ፍሉይንንጹርን ዝኾነ ምልምማድ

• ዓቕምኻዝኾነ ከተተግብሮ እትኽእል ልምምድ

• ቀጻልነትልምምድ፡ ንኣብነት ህዱእ ክኸውን እየ ኢልካ እንተወሲንካ እሞ ኸኣ ኣብ ጫውጫው ዝመለኣ ዓለም እናነበርካ ነቲ ሒዝካዮ ዘለኻ ዕላማዕንቅፋት ክኾነካ የብሉን። ዘረባይ ከሕጽሮ እየ ኢልካ ትጅምር። ንሓንቲ ቃል ዘድልያ ምሉእ ሓሳብ ክህበላ ኣየድልን፡ ንሓደ ምሉእሓሳብ ዘድልዮ ኣስተምህሮ ክህበሉ የብለይን ምባል። ብዙሕ ቃላት ናይ ዝተጠቀምካ ብዙሕ ይሰምዓካ ማለት ኣይኮነን። ነዚ ምስወዳእካ፡ኣብ ኣድላይ ክዛረብ ኢልካ ምውሳን፡ ዓው ኢልካ ዘይምዝራብ፡ ትሑት ድምጺ ምጥቃም ከምኡ እናበልካ ልሳንካ ትእድባ፡ ነታ እሳት ዝኾነትልሳንካ ንኹሉ ኣካልካ እትምርዝ ልሳን ጌጋታታ ተሕጽሮ።  

• ምሳሌ 24፡16 “እቲ ጻድቕ ሾብዓተ ሳዕ ይወድቕ እሞ ይትንስእ” ጻድቕ ከምዚ ካብ ኮነ ኣብ ምውዳቕካ ኣይትተሓለል። ምኽንያቱምውዳቕ ንቡር እዩ እቲ ዘይንቡር ግና ዘይምትንሳእ እዩ። ምውዳቕካ መንፈሳዊ ብስለት እናኣጥረኻ ጸላኢኻ ከመይ ጌሩ ከምዝዋገኣካተለልየሉ ሜላ እዩ። በዚ መሰረት ከኣ ንኻልኦት መወከሲ ትኸውን። ብተወሳኺ ኣብ ምውዳቕ ዝምልከት ቀጻሊ ዕውት ምዃን ናብ ትዕቢትስለዝመርሓካ ትሕት ንኽትብል ይሕግዘካ። ካብቲ ምሕረቱ ዘይውዳእ ልዑል እግዚኣብሔር ኣምላክ ሓይሊን ጽንዓትን መለመኒ ይኾነካ።

ምንጪ፡ (The Spiritual Means:Spiritual Training)

ብብጹዕ ወቅዱስ ኣቡነ ሺኖዳ 3ይ

መበል 117 ፖፕ መንበረ ማርቆስን

ፓትርያርክ እስክንድርያን

ወስብሓት ለእግዚኣብሔር!!!

                                                      

ደብረ ታቦር

ኣብ ቤተ ክርስቲያንና ብድምቀትን ክብ ብዝበለ መንፈሳዊ ሥነ ሥርዓትን ካብ ዝኽበሩ ትሽዓተ ዓበይቲ በዓላት ጐይታ ሓደ እዩ። ዓመት መጸ ድማ ፲፫ ነሓሰ ይኽበር። እዚ ዕለት እዚ ጐይታናን መድኃኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ ኣብ መዋዕለ ስብከቱ ብርሃነ መለኮቱ ክብረ መንግሥቱ ኣብ ደብረ ታቦር ነቶም ኅሩያት ደቀ መዛሙርቱ ዝገለጸሉ እዩ። እግዚአብሔር ብዝፈቐደ ኣስዒብና ብሓጺሩ ምኽንያተ በዓልን ትንቢትን ምስኡ ዝተተሓዙ ፍጽሜታትን ክንርእይ ኢና። እግዚአብሔር አምላኽ ዘስተውዕል ልቦና ይሃበና። 

ስምን ሓጺር ታሪኽን ደብረ ታቦር

ታቦር ኣብ እስራኤል ካብ ባሕረ ገሊላ ብወገን ደቡባዊ ምዕራብ ፲ ኪ.ሜ ርሒቑ ዝርከብ እምባ እዩ። ልዕሊ ጽፍሒ ባሕሪ ኸኣ ፭፻፸፪ ሜትሮ ብራኸ ኣለዎ። ጫፍ ጎቦ ድማ ጽፍሕ ዝበለ ሓውሲ ጎልጎል ዝኾነ ቦታ ኣለዎ። እዚ ደብሪ ኸኣ ኣብ ዘመነ ብሉይ ይኹን ኣብ ዘመነ ሓዲስ እግዚአብሔር ቅድም ብነቢያቱ ኣቢሉ፡ ዳኅራይ ድማ ባዕሉ ሥጋ ለቢሱ ተኣምራት ዝፈጸመሉ ስለዝኾነ ቅዱስ ከረን ተባሂሉ ይፍለጥ። (ካልኣይ ጴጥ ፩፥፲፰)

እዚ ከረን እዚ ኣብ ገሊላ ካብ ዝርከቡ ኣኽራናት ሓደ ኮይኑ ኣብ ክፍሊ ዛብሎን ንዝርከቡ ወገናት ዝተዋህበ እዩ ነይሩ(ቀዳማይ ዜና ፮፥፸፯)። ከም ቦታ ግና ናይ ሠለስቱ ነገዳት እስራኤል ማለት ነገደ ዛብሎን፡ ነገደ ይሳኮር፡ ነገደ ንፍታሌም መራኸቢ ወሰን ዶብ ዝነበረ እዩ። ብሉይ ኪዳን እምበር ሓዲስ ኪዳን ብዝበዘኀ ክፋሉ ነዊሕ ከረን ካብ ምባል ሓሊፉ ብስሙ ኣይጽውዖን እዩ። ኮይኑ ግና ጐይታ ኣብዚ ከረን እዚ ክብሩ ከምዝገለጸን ስም እዚ ከረን’ውን ታቦር ምዃኑ ሓዋርያት ኣብ ሲኖዶሶምን (ዲድስቅልያን) ገሊጾሞ እዮም። ቅዱስ ያሬድ’ውን ኣብ ድጓዑ ነዚ ጠቒሱ ደብረ ታቦር ኢሉ ብሰፊሑ ደጋጊሙ ጸዊዕዎ ኣሎ።

ቅድስት እሌኒ (ኣደ ቈስጠንጢኖስ ንጉሥ) ኣብዚ ደብሪ እዚ ብ፫፻፳፮ ዓ.ም. ቤተ ክርስቲያን ኣስሪሓ ከምዝነበረት ይንገር። ቄርሎስ ዘኢየሩሳሌም’ውን ካብ ሓዋርያት እናተመሓላለፈ ንዝመጸ ትምህርቲ መሠረት ብምግባር ኣብ ፬፻ ዓ.ም. “ክርስቶስ ክብሩ ኣብ ደብረ ታቦር ገለጸ” ክብል ተዛሪቡ ነይሩ። ብ፩ ሺሕን ፩፻፯ ዓ.ም. ክሳዕ ዝፈርስ ኣብ ፯-፰ይ ክፍለ ዘመን ብስም ሙሴን ኤልያስን ዝተሃንጸ ቤተ ክርስቲያን ይርከቦ ኸኣ ነበረ።

ትንቢትን ምሳሌን

ታቦር ኣብ ብሉይ ኪዳን ትንቢት ዝተነግረሉ፡ ምሳሌ ዝተመሰለሉ ደብሪ እዩ።

ብርሃነ መለኮቱ ክብሪ መንግሥቱ ዝገለጸሉ ቅዱስ ቦታ ስለዝኾነ ከም ልበይ ረኸብኩ ዝተባህለሉ ዘማራይ ቅዱስ ዳዊት ከምዚ ኢሉ ተንቢዩሉ ነይሩ። “ታቦር ወአርሞንኤም በስመ ዚአከ ይትፌሥሑ። ወይሴብሑ ለስምከ። መዝራዕትከ ምስለ ኃይል” (ታቦርን አርሞንኤምን ብስምካ ይሕጐሳ፤ ንስምካ ድማ የመስግኑ፤ ቅልጽምካ ምስ ኃይልኻ’ዩ) ብምባል ትንቢት ዝሓዘለ መዝሙር ዘሚሩ ነበረ። አርሞንኤም’ውን ኣስታት ፴ ኪሜ ካብ ታቦር ርሒቑ ዝርከብ እምባ እዩ። እዞም ጎቦታት እዚኦም ኣብ ዳኅራዋይ እዋን ንዝኸውን ብትንቢት ጠቒሱ ዓቢይ ክብሪ እግዚአብሔር ንምርኣይ ስለዘኽኣሎምን ስለዘብቕዖምን ተሓጒሶም ይብል። ኽብሪ እግዚአብሔር ንምርኣይ ዝኅረዩን ነዚ ኽብሪ ዝኣምኑን ኸኣ ክሕጉሱ ድማ ዝግባእ እዩ።

ምሳሌነቱ ኸኣ እዚ ደብሪ እዚ ናይ ዓወት ስፍራ ምዃኑ እዩ። እስራኤላውያን ንእግዚአብሔር ምስ በደሉ ነቶም ኣሕዛብ ኣኅሊፉ ዝሃበሉ ጊዜ እዩ ነይሩ። ንሳቶም ሲሳራ ብዝመርሖ ሽሾ ሠራዊት መከራ ምስ ጸገቡ፡ በደሎም ተፈሊጥዎም ናብ እግዚአብሔር ተማህለሉ። እግዚአብሔር ድማ ጸሎቶም ሰሚዑ ንዲቦራ ነብዪት ኣተንሢኡ ነቲ መስፍን እስራኤል ዝነበረ ባርቅ ክዋጋእን ንእስራኤል ካብቶም ዘጫነቕዎም ሓራ ክገብሮምን ኣዘዞ። ባርቅ ግና ንዲቦራ ንስኺ ምሳይ እንተዘይከድኺ ኣይከይድን ኢሉ ምስኡ ናብቲ ሰልፊ ክትከይድ ለመና። እቲ ቦታ ውግእ ኸኣ ከረን ታቦር ነበረ። እታ መዓልቲ ውግእ ኸኣ ሰልፊ እግዚአብሔር ዝተራእየላ ነበረት። ዓወት ኸኣ ንእግዚአብሔር ጸግኢ ናይ ዝገበረ ሠራዊት ኮነ። ኣብዚ ታሪኽ ውግእ ኃይልን ድንቂ ተኣምራትን እግዚአብሔር ዝተራእየሉ እዩ ነይሩ። ምስኡ ድማ ጸሎት ናይ እግዚአብሔር ዝኾኑ ሰባት ክንደየናይ ዓቢ ምዃኑ ዝተመስከረሉ እዩ። (መሳ ፬፥፮-፲፬) ስለዚ እዩ ደብረ ታቦር ደብሪ ዓወት እዩ ዝበሃል። ምሳሌኡ ኸኣ ኣብዚ ደብሪ ንእስራኤል ዘጫነቑን ዝፈተኑን ጸላእቲ እስራኤል ከምዝተሣዕሩ፤ ኣብ ዘመን ሓዲስ’ውን ልቢ ሓዋርያት ብጥርጥርን ፍቅረ ሲመትን ዝፍትን ዝነበረ ዲያብሎስ ኣብ ደብረ ታቦር ጐይታ ብዝገበሮ ተኣምር ከምዝተሣዕረን ከምዝረሓቐሎምን ዘመልክት እዩ።

ምስክርነት ኣብ ፊልጶስ ዘቂሣርያ

ጐይታናን መድኃኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ ኣብ ዘመነ ሓዲስ ብርሃነ መለኮቱ ክብረ መንግሥቱ ንሓዋርያት ዝገለጸሉን፡ ምሥጢር ዘርኣየሉን  ቅዱስ ቦታ ደብረ ታቦር እዩ። ናብዚ ደብሪ ንምድያቡን ምሥጢር ንምርኣዩን መሠረት ዝኾኖ ኣብ ፊልጶስ ዘቂሣርያ ምስ ሓዋርያቱ ዝገበሮ ምዝርራብ እዩ ነይሩ። (ማቴ ፲፮) እዚ ኸኣ ጐይታ ብዛዕባ መንነቱ ኣግሂዱ ንሓዋርያቱ ዝሓተተሉ እዋን እዩ ነይሩ። “ሰባት ንወልደ እጓለ እምሕያው መን ይብልዎ?” ኢሉ ኣብ ዝሓተተሉ ኣብቲ ዘመን እቲ ዝነበሩ ሰባትን ዝተፈላለዩ ክፋላት ኅብረተሰብን በቲ ዝበሃልን ከምኡውን ብዝሰምዕዎ ናይ ቃሉ ትምህርትን ብዝርእይዎ ናይ ኢዱ ተኣምራትን ኣብ መንነት ጐይታ ዝተፈላለየ ኣረኣእያ ከምዘሎዎም ዝገልጽ መልሲ ብሓዋርያት ተዋህበ። “ገሊኦም ዮሐንስ መጥምቕ፡ ካልኦት ድማ ኤልያስ ፡ ገሊኦምውን ኤርምያስ ወይስ ሓደ ኻብ ነብያት ዚብሉ አለዉ፡” ኢሎም መለሱሉ። እቲ ሕቶ መሊሱ ኸኣ ነቶም ኵሉ ዘለዎም ገዲፎም ካብኡ ከይተፈለዩ ንዝስዕብዎ ሓዋርያት ኣቕንዐ። “ንስኻትኩምከ መን እዩ ትብሉኒ አሎኹም ?” ኢሉ ድማ ጐይታ ሓተቶም። በቲ ጊዜ እቲ ቅዱስ ጴጥሮስ “ንስኻ ክርስቶስ ወዲ ሕያው ኣምላኽ ኢኻ” ኢሉ መለሰሉ። (ማቴ ፲፯፥፩-፲፫ ማር. ፱፥ ፪-፲፫ ሉቃ ፱፥፳፰-፴፮) እዚ ኸኣ ንሱ ክርስቶስ አምላኽ ወዲ አምላኽ ምዃኑ፤ ናይ እግዚአብሔር አብ ናይ ባህርይ ወዱ ንሱ ወልደ እግዚአብሔር ምዃኑ መስከረ። እዚ ምስክርነቱ ኸኣ ምሥጢረ ተዋሕዶ ብንጹር ዝገልጽ እዩ። እወ ቅዱስ ጴጥሮስ ነቲ ካብ ሰማያት ሰማያት ወሪዱ ካብ ቅድስት ድንግል ማርያም ብሥጋ ንዝተወልደ ጐይታ ‘ንስኻ’ ኢሉ ክርስቶስ ሓደ ምዃኑን ንሱ ድማ ወልደ አብ ወልደ ማርያም ብተዋሕዶ ዝኸበረ ምዃኑን እዩ መስኪሩ።

በዚ ምስክርነቱ ድማ ተሞጒሱ እዩ። እኳ ደኣ እዚ ዓቢይ ምሥጢር እዚ ንሱ ዘፍለቖ ዘይኮነሲ ባዕሉ አምላኽ ከምዝገለጸሉ ክነግሮ ከሎ  “ስምኦን ወዲ ዮና፡ እዚ እቲ ኣብ ሰማያት ዘሎ ኣቦይ እምበር፡ ሥጋን ደምን ኣይገለጸልካን እሞ፡ ብጹእ ኢኻ።” በሎ። ኣብዚ መሠረተ ሃይማኖት ክርስትና ዝኾነ ምሥጢረ ተዋሕዶ (ከውሒ) ኸኣ ፍጹም ቤተ ክርስቲያኑ ከምዝሓንጽን ደጌታት ሲኦል ድማ ከምዘይኅይልዋ ኪዳን ሃቦ። መርሖታት መንግሥተ ሰማያት ዝኾነ ሥልጣነ ክህነት ንሓዋርያት ከምዝወሃብ ቃል ተኣትወሉ። “መርሖታት መንግሥተ ሰማያት ክህበካ እየ፡ ኣብ ምድሪ ዝኣሰርካዮ ዅሉ ኣብ ሰማይ እሱር ኪኸውን እዩ። ኣብ ምድሪ ዝፈታሕካዮ ዅሉ ድማ ኣብ ሰማይ ፍቱሕ ኪኸውን እዩ።” ኢሉ ጐይታ ተዛረበ።

ብሓቂ እታ መዓልቲ ዝተባረኸት መዓልቲ እያ። እግዚአብሔር ክሳብ ክንደይ ከምዝኃልየልናን ከምዝፈትወናን ንቤቱን ንደቂ ሰባትን ኸኣ ክሳብ ክንደይ ሥልጣንን ክብርን ከምዝሃበ ዘግሃደላ መዓልቲ እያ። ኣብታ መዓልቲ እቲኣ ሓዋርያት ርቱዕ እምነቶም ፊት ንፊት ዝመስከሩላ መዓልቲ እኳ እንተነበረት፤ ነቲ ኣብ ውሽጦም ዘሎ እምነት ዝያዳ ዘጽንዕን፤ ነቲ ዝኣመነዎ ዘረግጽን ነገር፤ ኣብ ምድሪ ከለዉ ብውሱን መጠን ከርእዮም ጐይታ ፍቓዱ ስለዝኾነ ነቶም ናይ ምሥጢር ሓዋርያት ዝበሃሉ ሠለስተ ሓዋርያቱ  ሒዙ (ከምቲ ነገር ብሠለስተ ምስክር ጸኒዑ ዝርከብ) ናብቲ ነዊሕ ደብሪ ማለት ደብረ ታቦር ሒዝዎም ደየበ። ኣብኡ ኸኣ ድንቂ ነገር ተፈጸመ።

ብርሃነ መለኮቱ ክብረ መንግሥቱ ኣብ ደብረ ታቦር

“ኣብ ቅድሚኦም ድማ ትርኢቱ ተለወጠ። ገጹ ኸም ፀሓይ ኣብርሀ፡ ክዳኑውን ከም ብርሃን ጻዕደወ። እንሆ ኸኣ ሙሴን ኤልያስን ምስኡ እናተዛርረቡ ተራእይዎም ። ጴጥሮስ መሊሱ ንኢየሱስ በሎ፤ ጐይታይ ፡ ንኣና ኣብዚ ምንባር ጽቡቕ እዩ። ትፈቱ እንተ ዄንካስ ፡ ኣብዚ ሠለስተ ዳስ ክንሰርሕ፡ ሓደ ንኣኻ ፡ ሓደ ንሙሴ ሓደውን ንኤልያስ። ገና ኺዛረብ ከሎ፡ እንሆ ብሩህ ደበና ኣጐልበቦም። እንሆ ኸኣ ካብቲ ደበና ዝፈትዎ ወደይ ብእኡ ዝሠመርኩ እዚ እዩ ንእኡ ስምዕዎ ዚብል ድምጺ መጸ።” ደቀ መዛሙርቱ እዚ ሰሚዖም ብግምባሮም ተደፍኡ፡ ብዙኅ ድማ ፈርሁ። ኢየሱስ ቅርብ ኢሉ ተንከዮም፡ ተንሥኡ ኣይትፍርሁውን፡ በሎም። ንላዕሊ ገጾም ቁሊሕ እንተ በሉ፡ ብዘይ ኢየሱስ በይኑ ሓደ እኳ ኣይረኣዩን።” (ማቴ ፲፯፥፪-፰) ይብል።

እዚ ኣብ ደብረ ታቦር ዝተራእየ ብርሃን ጐይታ፡ ምትሓት ወይውን ከምቲ እስራኤላውያን ክርእይዎ ዘይከኣሉ ገጽ ሙሴ ኣጐልቢቡ ዝነበረ ዓይነት ብርሃን ኣይነበረን፤ እንታይ ደኣ ነጸብራቕ መለኮታዊ ክብሩ ዝኾነ ፍሉይ ድንቂ ብርሃን እምበር። እዚ ኸኣ ከም ሙሴ ናይ ጸጋ ዘይኮነስ ናይ ባህርዪኡ እዩ። እቲ ደመና’ውን ከም ካልእ ደመና ኣይኮነን። ልዕልና መለኮታዊ ክብሩ ክገልጽ ዝመጸ ፍሉይ ደመና እምበር።

ሓቂ እዩ ካብ ብሉይ ኣትሒዙ ጐይታ ምሥጢሩ ክገልጸሉ ዝመርጾ ስፍራ ኣብ ነዋሕቲ ኣኽራናት እዩ ነይሩ። እዚ ኸኣ ርእሱ ዝኸኣለ ምሳሌን ትርጉምን ስለዘለዎ እዩ። ኣምላኽ ሥጋና ተዋሓሒዱ ፍጹም ሰብ ኮይኑ ኣብ ሞንጎና ምስ ተረኽበ’ውን ነዚ ዓቢይ ምሥጢር ከግህደሎም ነቶም ኅሩያት ሓዋርያቱ ናብ ነዊሕ ከረን ወሰዶም። ኣብኡ ኸኣ ሙሴን ኤልያስን ምስኡ እናተዘራረቡ ሐዋርያት ረኣይዎም። ክብሪ ጐይታናን መድኃኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ ኸኣ ተራእየ። ብርሃነ መለኮቱ ክብረ መንግሥቱ ገለጸሎም። ከምቲ ኣብ ፈለገ ዮርዳኖስ ናይ ባህርይ አቡኡ አብ “ዝንቱ ውእቱ ወልድየ” ኢሉ ዝመስከሮ ኣብዚ’ውን ምስክርነቱ ደገመ። ኣብ ዮርዳኖስ ምሥጢረ ሥላሴን፡ ምሥጢረ ተዋሕዶን ከምዝተገልጸ ኣብ ደብረ ታቦር’ውን እዘን አእማድ ምሥጢራት ተገሊጾም እዮም።

ቅድም ዓለም ዘመን ዘይቝጸረሉ ካብ አብ ባህርይ ዘእም ባህርይ አካል ዘእም አካል ከምዝተወልደ፤ ድኅሪ ዓለም ከኣ ንድኅነት ደቂ ሰባት ዘመን ዝቝጸረሉ (ዓለም ድኅሪ ምፍጣሩ ድኅሪ ፭ሺሕ ፭፻ ዓመት) ካብ ቅድስት ድንግል ማርያም ካብ ሥጋኣ ሥጋ ካብ ነፍሳ ነፍስ ተወሓሒዱ ፍጹም ሰብ ኮነ። ወልደ አብ ወልደ ማርያም ብክልተ ልደት ብተዋሕዶ ከበረ። አምላኽ ሰብ ኮነ፤ ሰብ አምላኽ ኮነ። ንሱ ሓደ አካል ሓደ ባህርይ ምዃኑ ብግልጺ ኣርኣየና። እግዚአብሔር አብ፡ ካብ ሰማይ ኮይኑ ነቲ ብሓጺር ቁመት ብጸቢብ ደረት ኣብ ሞንጎ ሓዋርያትን ነቢያትን ንዝነበረ ጐይታ ‘ወደይ’ ኢልዎ። ነቢያት’ውን መስከሩሉ። ሓዋርያት’ውን ምስክርነቶም ኣርጊጾም ፈለጡ። እወ ብተዋሕዶ ዝኸበረ ክርስቶስ ሓደ እምበር ክልተ ኣይኮነን። ንሱ ናይ ጸጋ ዘይኮነስ ናይ ባህርይ ኣምላኽ እዩ።   

ጐይታና ኣብ ደብረ ታቦር ብርሃነ መለኮቱን ክብሩን ምግላጹን ጥራይ ዘይኮነስ ካልእ ድንቂ ነገር ፈጺሙ እዩ። ቅድሚ ነዊሕ ዘመናት ኣብዚ ምድሪ ካብ ዝነበሩ ነቢያት ንሊቀ ነቢያት ሙሴን ነቢዪ ኤልያስን ኣብዚ ቅዱስ ደብሪ ጸዊዑ የዘራርቦም ነበረ። እዞም ናይ እግዚአብሔር ሰባት ኣብ ብሉይ ኪዳን ዓበይቲ ግብርታት ዝፈጸሙን ብዛዕባ መድኅን ክርስቶስ ትንቢት እተዛረቡን፡ ብዛዕባ መንግሥቲ እግዚአብሔር ዘስተምሃሩን ቅዱሳን እዮም ነይሮም። ናቶም ኣብዚ ምምጽኦም ምስቲ ጐይታ ኣብ ፊልጶስ ቂሣርያ ዝሓተቶ ሕቶን ብሓዋርያት ዝተዋህቦ መልሲን ዝዛመድ እዩ።

እቲ ምኽንያት ኸኣ መተርጒማነ መጻሕፍቲ ከምዝብልዎ ጐይታ ከምቲ ሰባት ዝብልዎ ኤልያስ ወይ ሙሴ ወይውን ካብቶም ነቢያት ሓደ ዘይኮነስ ጐይታ ነቢያት አምላከ ነቢያት ምዃኑ ኣርጊጾም ሓዋርያት ምእንቲ ክፈልጡ እዩ። በቲ ካልእ ድማ ሕግን ነቢያትን ብክርስቶስ ዝፍጸም ምዃኑ ካብቶም ንሕግን ነቢያትን ካብ ዝወከሉ ሊቀ ነቢያት ሙሴን ነቢዪ ኤልያስን ምስክርነቶም ክሰምዑ ምእንቲ እዩ። አእማድ ሓዋርያት ኸኣ ነዚ ብግብሪ ርእዮምን፡ ካብቶም ኣፍ ነቢያት ኸኣ በቲ ምስ ጐይታ ዝነበሮም ምዝርራብ ምስክርነቶም ሰሚዖምን። እቲ ኣብ ጐይታ ዘለዎም እምነት ጽኑዕን ርጉጽን ከምዝኸውን ገበሮ። ኵሉ ዝከኣሎ ጐይታ ስለዝኾነ ኸኣ ካብቲ ሥግኡ ነፍሱን ካብ ዝተፈለዩሉ ንሙሴ ካብ መቃብሩ ጸዊዑ፡ ካብቲ ብሰረገላ እሳት ካብ ዝዓረገሉ ብሔረ ሕያዋን ንኤልያስ ጸዊዑ ኣብቲ ቅዱስ ደብሪ ከምዝርከቡ ገበሮም፤ ነቲ ዕፁብ ዝኾነ ምስክርነቶምን ተኣምራት ጐይታን ሓዋርያት ከምዝሰምዕዎን ከምዝርእይዎን ገበረ። እወ ጐይታናን መድኃኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ አምላከ ነቢያት፡ አምላከ ሓዋርያት እዩ። በዚ ድንቂ ግብሩ ኸኣ ንሱ አምላኸ ሕያውን ምዃኑ ኣረኣየና። እቶም ነቢያት ካብዚ ምድሪ ካብ ዝፍለዩ ዘመናት ዘቝጸሩ እኳ እንተነበሩ ምስቶም ኣብዚ ምድሪ ዝነበሩ ሓዋርያት ምርኻቡ ጐይታ ዘመናት ምዃኑን ሰባት ብዘመን ዝውሰኑን ዝሓልፉን ክኾኑ ከለዉ ጐይታ ግና ትማልን ሎሚ ጽባሕን ንሱ ሓደ ዘይልወጥ አልፋ ወ ዖ ዘለዓለማዊ ጐይታ ምዃኑ ኣርኣየና።

ብሓቂ እዛ ቅድስት ደብሪ ቅድስት ቤተ ክርስቲያን እያ። ጐይታ ማእከላ ዝኾነ ሓዋርያትን ነቢያት ዝርከቡላ፤ ትንቢት ነቢያት ዝንገራን ስብከት ሓዋርያት ዝስበኸላን ክልቲኡ ተሰማሚዑ ዝርከባላ ቅድስት ደብሪ ቅድስት ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን እያ። 


ነየናይ ኣልዒልና ነይናይ ክንገደፍ? ብሓጺሩ ኣብ ደብረ ታቦር ጐይታ ክንመሃሮ ዝሰርዓልና ኣዝዩ ብዙኅ ትምህርቲ ኣሎ፤ ንዝያዳ ምሥጢር ድማ ትርጓሜ መጻሕፍተ ወንጌል ንመልከት፤ ሊቃውንቲ ቤተ ክርስቲያን ንሕተት።

ክብረ በዓል ደብረ ታቦር

ቤተ ክርስቲያን ነዚ ክቡር በዓል ካብ ዋዜማ ኣትሒዙ ብዝተፈላለየ ነዚ በዓል ዝምልከት መዝሙር ብምዝማርን፡ ማኅሌት ብምቋምን ብክቡር ቅዳሴኣን ብዝደመቐ ኣገባብ ተኽብሮ እያ።

እዚ ክብረ በዓል ካብ ካልኦት በዓላት ፍልይ ብዝበለ ናይ ተምሃሮ በዓል ተባሂሉ ብልምዲ ይፍለጥ እዩ። እዝ ኸኣ ብፍላይ ካብ ስድርኦምን ቤተ ሰቦምን ተፈልዮም ቃለ እግዚአብሔር ክምዕርሩ መምህራንን ሊቃውንትን ናብ ዝርከቡሉ ደብሪ ወይውን ገዳም ኣርሒቖም ዝወፍሩ ተምሃሮ (ናይ ‘ቆሎ’ ተምሃሮ) ነዚ በዓል ብፍሉይ ስለዘኽብርዎ እዩ። ጐይታ አብ ደብረ ታቦር ነቶም ሓዋርያቱ ምሥጢሩ ከምዝገለጸሎም፡ ባህጊ ተምሃሮ’ውን አእምሮኦም በሪሁ ቀልጢፎም ቀለም ከጽንዑን ምሥጢሩ ክገልጸሎምን 
ስለዝኾነ ነታ መዓልቲ ብዝደመቐ መገዲ የኽብርዋ። ንሓዋርያት ዝገልጽካ ንዓና’ውን ግለጸልና ብምባል።

ቀደም መምህራን ኣብ ዝርከቡሉ ደብሪ ዝመሃሩ ተምሃሮ በብወገኖም ኮይኖም ነቲ በዓል ዝኸውን ጥረ ምረን ካልእን ካብተን ከባቢኦም ዝርከቡ ዓድታት ክእክቡ ይቕንዩ። ፍርቑ ንዝብላዕ ክኸውን ከሎ እቲ ፍርቁ ድማ ንስዋ ገይሮም ይቐራርብዎ። ኣብቲ መዓልቲ ክብረ በዓል ድማ ንካህናትን መምህራኖምን ካልኦትን ዓዲሞም የብዕልዎ። በቶም ዓበይቲ ካህናት ድማ ይምረቑን ብራኬን ምኽሪን ድማ ይቕበሉ። ኣብ ዞባ ደቡብ ማይ ላሕም ኣብ ዝኣመሰሉ ውሑዳት ናይ ቅኔ ቤት እዚ ጥንታዊ ሥርዓት ተዓቂቡ እኳ እንተሎ፤ ሎሚ ምስ ዘመናዊነትን ምክታም ደብርታትን እቶም ኣብ ከተማ ምስ ወለዶም ኮይኖም ብምቾት ዝመሃሩ ተምሃሩ፤ ምስቲ ከባቢኦምን ናብርኦምን ብዝዛመድ ኣገባብ ነቲ በዓል ዝዝክርዎ ኣለዉ። 

ኣብ ገዳም’ውን ብተመሳሳሊ እቶም ኣርድእትን ተምሃሮን ካብ ኵሎም መነኮሳት ዝዓቕሞም ይእክቡ እሞ ካብ መጋቤ ብዝወሃቦም ደገፍን ወሰኽ ናቶም ገይሮምን ንኵሎም መነኮሳት ድኅሪ ቅዳሴ ኣብ ቤት እግዚአብሔር (ቤት ምርፋቅ) ዓዲሞም ተዓጢቖም የገልግሉን ነቶም ዕዱማት የሰስዩን የስትዩን። ኣብ መወዳእታ ድማ በቶም ዓበይቲ መነኮሳት ስለቲ ርድእንኦምን መጻኢ ኣካይዶኦምን ዝምልከት ልቢ ብዘጥልሉ ቃላት ይምርቑን ቡራኬን ምኽሪን ይወሃቡን።

ደብረ ታቦርን ንሕናን ኸ?

ደብረ ታቦር ዓቢይን ድንቅን ሥራሕ ዝተፈጸመሉ እዩ። ብዙኅ ምሥጢር’ውን ዝሓዘለ እዩ። ቅድሚ ኵሉ ግና ርትዕቲ ዝኾነት ተዋሕዶ ሃይማኖትና ኣጽኒዕና ክንሕዝ፤ ምስክርነትና ምስክርነት ሓዋርያት ኮይኑ ክርከብ ዝምዕድ እዩ። የማነ ጸጋም ብዝነፍስ ጋሻ ትምህርቲ ከይተወሰድና ትምህርቲ ደብረ ታቦር ንዘክርን ነስተውዕልን።

ብምቕጻል ኸኣ ሎሚ’ኸ ንሕናን እዚ በዓል’ን ከመይ ኣሎና ኢልና ንርእስና ምሕታት ይግባእና እዩ። እቲ ኣብኡ ንዝተፈጸመ ድንቂ ሥራሕ ምፍላጥን ምስትንታንን ጥራይ ዘይኮነስ ንዓይ ኸ እንታይ መልእኽቲ ኣለዎ ኢልና ክንጥይቕ መንፈሳዊ ግዴታና እዩ።

ሓደ ካብቲ መልእኽቱ ኸኣ ንሕና’ውን ክንሳተፎ ንዝግባእና ምሥጢርን ጸጋን ክንርእይን ክንነብረሉን ነታ ብደብረ ታቦር ናብ እትምሰል ቤተ ክርስቲያን ኣንጊህና ክንግስግስ ዝግባእና ምዃኑ እዩ። መዝገብ ምሥጢር ርቱዕ ሃይማኖት ናብ ዝርከበላን፡ ግምጃ ጸግኡ ናብ ዝኾነት ቤተ ክርስቲያን ምስ እንኸድ ድማ ምስክርነቶም ሓቂ ንዝኾነን ምግቢ ነፍስ ኮይኖም ንዘገልግሉና ነቢያትን ሓዋርያትን (ብሉያትን ሓዲሳትን) ምስ ትርጒሞም ክንረኽቦም ኢና። ብንጽሕናን ንስሓን ናብዚ ደብሪ ምስ እንድይብ ድማ ልዕሊ ኵሉ ዘለዓለማዊ ዝኾነ ሕይወት ዘውህብ ቅዱስ ሥግኡን ክቡር ደሙን ክንረክብ ኢና። ኵሎም ምሥጢራት ጸጋ’ውን ኣብዚኣ ኣማናዊት ደብረ ታቦር ኣብ ቤተ ክርስቲያን ኢና እንረኽቦም። ምኽንያቱ መሥራቲኦምን ዋናኦምን ዝኾነ ልዑል እግዚአብሔር ማኅደሩ አሐቲ ቤተ ክርስቲያን ደብረ ታቦር ስለዝኾነት።

እወ ኣብዚኣ ቤት ሓዋርያት ኣለዉ፤ ነቢያት ኣለዉ። ኵሎም ቅዱሳነ እግዚአብሔር ኣለዉ። ስብሐተ እግዚአብሔር ዝቐርበላ፤ ክብሪ እግዚአብሔር ዝንገረላ ቅድስት ቤት ድማ እያ። ናይ እግዚአብሔር ሓድነትን ሠለስትነትን፤ ናይ ክርስቶስ ኣምላኽና ፍጹም ተዋሕዶ ዝእመነላን ዝስበኸላን ደብሪ እያ ቅድስት ቤተ ክርስቲያን። ነዚ ክብሪ ንምርኣይ ግና ናብቲ በሪኽ እምባ ንኵሉ ድኻምን መከራን ተጻዊርካ ምድያብ ናይ ግድን እዩ። ኣብ ላዕሊ ከይሓዀርኻ ነዚ ኵሉ ምርኣይ ዝከኣል ኣይኮነን። ግና ናብዚ ነዊሕ ከረን ንምድያብ ንሕና ክሳብ ክንደይ ተቐሪብና ኣሎና? ድሌት ጥራይ ዘይኮነስ ክሳብ ክንደይ ተበጊስና ኣሎና? ምኽንያቱ ከይተበገስካ ዝብጻሕ ስለዘየልቦ! ከይተቐረብካ’ውን ዝወሃብ ስለዘየልቦ። ብኸመይ ኢና ንቐርብ ከ?

ቅዱስ ዳዊት ነዚ ኣመልኪቱ ከምዚ ኢሉ ይሓትት “እግዚኦ መኑ የኃድር ውስተ ጽላሎትከ። ወመኑ ያጸልል ውስተ ደብረ መቅደስከ..” (ኦ  እግዚኣብሄር፡ ኣብ ድንኳንካ ዚሐድር መን እዩ? ኣብቲ ኸረን ቅድስናኻ ዚነብርከ መን እዩ?)። ነዚ ረዚን ሕቶ ድኅሪ ምሕታት ከኣ ከምዚ ኢሉ ምላሹ ይህብ። “እቲ ብቕንዕና ዚመላለስን ጽድቂ ዚገብርን ብልቡ ሓቂ ዚዛረብን፡ ብልሳኑ ዘይሐሚ፡ ንመሓዛኡ ገለ ኽፉእ ዘይገብሮ፡ ንብጻዩ ዘይጸርፎ፡ እቲ ጽዩፍ ንዑቕ ኰይኑ ዚረኣዮ፡ ንፈራህቲ እግዚአብሔር ግና ዜኽብሮም፡ ዚጐድኦ እኳ እንተ ዀነ፡ ነቲ ዝመሓለሉ ዘይልውጦ፡ ገንዘቡ ብሓርጣ ዘይህብ፡ ንጒድኣት ንጹህ ከኣ መማለጃ ዘይቕበል፡ እቲ ኸምዚ ዚገብርሲ ንዘለኣለም ኣይናወጽን እዩ።” ይብል። ብሓፈሻ ቅዱስ ዳዊት ብኵሉ ኣካላቱ ንእግዚአብሔር ዘይብድል፤ ከም ፈቓድ እግዚአብሔር ዝመላለስ ንጹሕ ሰብ ኣብቲ ቅዱስ ከረኑ ጸኒዑ ክነብር ከምዝኽእል ይገልጸልና።

 ንእግዚአብሔር ክርእይ ዝደልይን ዝኽእል’ውን ንጹሕ ዝኾነ ምዃኑ ጐይታ ባዕሉ ኣብ መልዕልተ ደብር ስብከቱ ሓደ ካብ አንቀጸ ብጹዓን ገይሩ ነጊሩና እዩ። “ጽሩያት ልቢ፡ ንኣምላኽ ኪርእይዎ እዮም እሞ፡ ብጹዓን እዮም”። ቅዱስ ጳውሎስ’ውን ነዚ ዝገልጽ ተመሳሳሊ ነገር “ብዘይ ቅድስና ሓደ እኳ ንእግዚአብሔር ኣይኪርእዮን እዩ እሞ፡ ንቕድስናን ንሰላም ምስ ኲሉ ሰብን ስዐብወን።” ብምባል ገሊጽዎ ኣሎ (ዕብ ፲፪፥፬)። ስለዚ ናብዚ ሰማያዊ ክብሪ ዝርከበላ ቅድስቲ ከረን ክንድይብን ብሰናይ ግብርታቱን በረኸቱን ንእግዚአብሔር ክንርእዮ እንተደሊና ከምቲ ቅዱሳት መጻሕፍቲ ዝብልዎ ብንጽሕና ንመላለስ። ንንጽሕና ኸኣ እንኮ መገዳ ንስሓ እያ።

ብሓቂ ድማ ናብዚኣ ከረን ዝደየበ ሰብ ከም ባራቅ ንኽዕወት ኣብቲ ኣሎኒ ዝብሎ ጠፋእን ኃላፍን ሥጋዊ ነገር ዘይኮነሲ እምነቱን ትውክልቱን ኣብ እግዚአብሔር ይገብር፤ ከምኡ ምስ ዝገብር ድማ ንኵሉ ተጻባኢን ፈታንን ይስዕር። ወራሲ መንግሥቱ ድማ ይኸውን።

ስለዚ ከምቲ ቅዱስ ጴጥሮስ ዝበሎ ኣብዚኣ ቅድስት ደብሪ ምንባር ንዓና ጽቡቕ እዩ እሞ ነቲ ኅርያ ነፍስና ነመዓራሪ።

ምንጪ፡ http://maeadot.blogspot.com

እግዚአብሔር ምሕረቱ የብዝኃልና። በረኸት በዓሉ የሳትፈና።

በረኸት አበው ንካፈል

+ በስመ ኣብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ ኣሓዱ ኣምላክ ኣሜን!!!

ማቴ 5፡39 “ኣነ ግና እብለኩም ኣለኹ ንኽፉእ ኣይትቃወምዎ። የማነይቲ መልትሕካ ንዚወቕዓካ ግና እታ ኻልኣይቲውን ምለሰሉ።”

ልቃውንቲ ቤተክርስትያና ነዛ “የማነይቲ መልትሕካ ንዚወቕዓካ እታ ኻልኣይቲውን ምለሰሉ” ትብል ብፍሉይ መንፈሳዊ ዓይኒ ይጥምቱዋ። መጀመርያ “ንኣይሁድ ኮነ ንጽርኣውያን ወይስ ንማሕበር ኣምላኽ ኮነ መዓንቀፊ ኣይትኹኑ” (1 ቆሮ 10፡32) መዓንቀፊ ኣይንኹን። ከመይ! ጠንቂ ኩራ ሓውኻ ንስኻ ካብ ኮንካ እታ ካልኣይቲ መልትሕካ ውቕዓኒ ትብሎስ ቑጥዓ ተነሃህር ኣለኻ እምበር ኣየዝሓልካዮን። ስለዚ “ልኡም ምላሽ ንቑጠዓ የህድኦ” (ምሳ 15፡1) ዝብል ዓቢ ምኽሪ ካብ ተዋህበና እንታይ ደኣ እዩ እቲ ምስጢር፤ እታ ካልኣይቲ መልትሕካ ስጋዊ ዘይኮነስ ብውሽጥኻ ብልብኻ ዝስመዓካ በደል እዩ። ኣነ ንሓወይ ኣቖጢዐዮ ኢልካ ዝስመዓካ ሓቀኛ ውሽጣዊ ሓዘን እዩ።

በረኽቶም ምስ ኩላትና ይኹን። ኣሜን!!!

ብራና

በስመ ኣብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ ኣሃዱ ኣምላክ ኣሜን!!!

ብራና ማለት ካብ ቆርበት ጤል፥ በጊዕ፥ ምራኽን ….. ወዘተ ዝዳሎ ከም ወረቐት ዘገልግል ዝነበረ ኮይኑ፥ ንኽትጽሕፈሉ፥ ክትስእለሉን ክትደጕሰሉን (ክትሽፍነሉ) ተባሂሉ ብጥንቃቐን ርእሱ ብዝኽኣለ ብልሓትን ዝዳሎ ንስራሕ ጽሕፈት ዝጠቅም እዩ። ከምዚ ሎሚ ዓለምና ብወረቓቕቲ ከይመልኣት፥ ዘመናዊ ቤት ማሕተማት ከይተመሥረቱ፥ ናይ ጽሕፈት መኪናን ኮምፒተራትን ከይተማህዙ ከለዉ፥ ብሓፈሻ ናይ ወረቐት ስራሕን ዝተፈላለዩ መሣርሒ ሥነ-ጽሑፍን ከይማዕበሉ ከለዉ፥ ኣብ ብዙሓት ሃገራት ዓለምና ንነዊሕ ዘመናት ብራና ይጥቀማ ከምዝነበራ ኣብ ማህደር ታሪኽ ተሰኒዱ ንረኽቦ። ኣብ ሃገርና ኤርትራ እንተ ኾነ’ውን ንመንፈሳዊ ኣገልግሎት ዝኾኑ ቅዱሳት መጻሕፍቲ፥ ንማሕበራዊ ናብራን ሕግታት እንዳባን ዝጥቀሙሎም ታሪኻዊ መዛግብቲ ኣብ ብራና ተጻሒፎም ንረኽቦም። ብሓፈሻ ብራና ብድሕሪ ደቂ-ሰባት ካብ ቀጸላ እምኒን ዕንጨይትን ምጽሓፍ ቀጺሎም ዘማዕበልዎ ኣገባብ መጽሓፊ ብራና ምዃኑ ይንገር። እስከ እምበኣር ንሎሚ ብዛዕባ እዚ ኣብ ገዳማትን ኣድባራትን ኣብ ሓያሎ ቤተ መዛግብትን ተዓቂቡ ዝርከብ ጥንታዊ ቅርስናን ዕቁር ታሪኽናን ዝሓዘ መጽሓፈ- ብራና ዓቕምና ብዝፈቕዶ መጠን ዘዳለናዮ ሓጺር ጽሑፍ ንከታተል።

ብራና ክዳሎ ከሎ እቲ ቆርበት ብዕንጨይቲ ተወጢሩ፥ ጸጕሩ ተፋሒቑ፥ ብጨውን ዝተፈላለየ ቀመማትን ተነስኒሱ፥ ዓቐኑን ቅርጹን ተደላዲሉ ብግቡእ ምስ ተጻፈፈ ንዝኾነ ስራሕ ጽሕፈት ድልው ይኸውን። እዚ ከቢድ ድኻምን ረቂቕ ብልሓትን ዝሓትት ኣገባብ ሥነ-ጽሑፍ ብራና ካብ ጊዜ ናብ ጊዜ እናማዕበለን እናሰፍሐን ንነዊሕ ዘመናት ቀጸለ። እቶም ብኸምዚ ዓይነት ኣገባብ ብነዊሕ ጊዜን ኣድካሚ ኩነታትን ዝተዳለዉ መጻሕፍቲ ብራና ድማ ኩሎም ብዙሕ ጥንቃቐን ክንክንን ዘድልዮም እዮም። ምኽንያቱ ጽሑፋት ብራና ብማይ፥ ጠሊ፥ ሓዊ ባልዕን ሰረቕትን ብቐሊሉ ክበላሸዉን ክጠፍኡን ስለዝኽእሉ ብጥንቃቐን ሓላፍነታዊ ክንክንን ክትሓዙ ግድን ይኸውን። ብፍላይ ኣብተን ዓበይቲ ኦርቶዶክሳውያን ገዳማት ኤርትራ ብዝሒ ዓቕሚ ሰብን ነናቱ መደብ ዕዮን ስለ ዝነበረን፥ ብደረጃ ክፍሊ ሥነ-ጽሑፍ ብምቛም፥ ገለ ቆርበት ኣኪቦም ዘልፍዑን፡ ተመሳሳሊ ዓቀንን መስመርን ዘለዎ ጌሮም ዘዳልዉ፥ ገሊኦም ከኣ መጽሓፊ ዝኸውን በብዓይነቱ ቀለም ካብ ኣቝጽልትን ዝተፈላለየ ነገራትን ኣወሃሂዶም ዘቕርቡ፥ ገሊኦምውን እቲ ዘድሊ ኩሉ ጽሑፋት ብጥንቃቐ ጽሒፎም ብስእሊ ኣወቂቦም ገበር ናይቲ መጽሓፍ ደጕሶም (ሸፊኖም)፥ ሥርዓተ-ገዳሞም ከም ዝእዝዞ መደብ ዕዮኦም ፈጺሞም ንማሕበሮም ብትግሃት ዘረክቡ ዝነበሩ ኣበው ውሑዳት ኣይኮኑን።

ብተወሳኺ እዞም ብራና ናይ ምጽሓፍ ፍሉይ ሞያን ብቕዓትን ዝነበሮም ኣቦታት በቲ ዘለዎም ተውህቦ ንቤት እግዚኣብሔር ከገልግሉን ፍቓድ ማሕበሮም ክፍጽሙን ደኣ እምበር ካብዚ ወጻኢ ዝደልይዎ ዝኾነ ውልቃዊ ረብሓን ዘየድሊ ዝናን ኣብ ሕይወቶም ዘይሕሰብ ነገር እዩ። ምኽንያቱ ከምቲ ቅዱስ ወንጌል ‘’ወዘኣትሓተ ርእሶ ውእቱ ይከብር’’ ማለት ‘’እቲ ርእሱ ዘትሕት ልዕል ክብል እዩ’’ (ማቴ 23፡12) ክብል ዝገለጾ፥ እዞም እሙናት ኣቦታት ከኣ ብትሕትናን ፍቕርን ዝግለጽ ሕይወት ጥራይ እዩ ቀንዲ ዕላምኦም ዝነበረ። ካብቶም መንፈሳውያን ኣማሓደርቲ ኣቦታትና ድማ ‘’እግዚኣብሔር ዕሴተ ጻድቃን፥ ዓስበ ትሑታን ይኽፈልኩም’’ ተባሂሎም ብጸሎተ-ማሕበር ምርቓን ቡራኬን ይወሃቦም። እቲ ኣብ ብራና ዝተጻሕፈ ቅዱሳት መጻሕፍትን ገድለ-ቅዱሳንን ድማ ከከም ኵነታቱ ናብ ካልኦት ገዳማትን ኣብያተ-ክርስቲያናትን ብምልኣኽ ውሉደ-ክህነት ክረብሕሉን ህዝበ-ክርስቲያን ክባረኽሉን ይነብር። እቶም ዝተረፉ መጻሕፍቲ ብራና ከኣ ብግቡእ ክንክን እናተታሕዙ ንመንእሰያት መምሃርን ኣብ ቤት ንባብን ንመወከስን ተባሂሎም ይዕቀቡ። እዚ ሎሚ ኣሎና እንብሎ ኩሉ ጥንታዊ ቅርስታትን ታሪኻዊ መዛግብትን ከኣ ኣብ ብራና ተዓቂቡ ዝጸንሐ ምዃኑ ክንዝንግዖ  ኣይግባእን።

ንኣብነት ኣብ ገዳም ደብረ ቢዘን ብ1492 ዓ.ም.ፈ ብከምዚ ኣገባብ ዝተዳለወ መጽሓፍ ሰማንያ ወኣሃዱ (፹፩) ዝበሃል፥ ጽዕነት ኣድጊ ተባሂሉ ዝፍለጥ፡ እተን ኦርቶዶክሳዊት ተዋህዶ ቤተ ክርስቲያንና እትቕበሎም 81 ቅዱሳት መጻሕፍቲ ኣብ ብራና ተጻሒፎም ከም ሓደ ዓቢይ መጽሓፍ ተጠርኒፉ ክትርእዮ ከሎካ፥ ብጣዕሚ ዘገርምን ዕጹብ ድንቂ ስራሕን ካብ ምባል ሓሊፍካ ካልእ ዝበሃል ነገር የልቦን። ምኽንያቱ እዚ ብሉይ ኪዳን ምስ ሓዲሽ ኪዳን ዝሓዘ መጽሓፍ ሰማንያ ወኣሓዱ ዝበሃል ክሳብ ሎሚ ተወዳዳሪ ዘይተረኽቦ፥ በዓል ሰለስተ ዓምደ ጽሑፍ፥ 48 X 39 ሴንቲ ሜትር ዝመጠኑ፥ 45 መስመር ጽሑፍ ዘለዎ፥ 1152 ገጻት ዝሓዘ፡ ግዙፍ መጽሓፍ ቅዱስ ንዝርኣየ ሰብ፡ ኣብቶም ቀዳሞት መንፈሳውያን ኣቦታትና ዝነበረ ጽንዓት እምነትን መንፈሳዊ ትግሃትን ብሓቂ ሠናይ ቅንኢ ዘሕድረልካ ግብራዊ ትምህርትን ኣብነትን እዩ። ስለዚ ንዝኾነ መንፈሳዊ ዕዮ ይኽበድ ወይ ይፍኮስ ብዘየገድስ ብእምነትን ሠናይ ድሌትን እንተ ተቐቢልካዮ ብደገፍ ኣምላኽ ዕዮኻ ሰሊጡ ንህዝብኻ ንበረኸትን ንመጻኢ ወለዶታት ድማ ዓቢይ ክብረት ይኸውን። ስለዚ ክቡር ታሪኽን ጥንታዊ ቅርስን ኣሎና ክንብል እንተ ደኣ ኮይንና ዝሓለፈ ብምዕቃብን ንመጻኢ ተጊህካ ብምስራሕን ጥራይ እዩ መጻኢ ወለዶና ካብ ቤተ ክርስቲያኑ ክረብሕ ዝኽእል።

መጽሓፈ--ብራና

ኣብ ጥንታዊ መጻሕፍቲ ብራና እምበኣር ቅዱሳት መጻሕፍቲ፥ ታሪኽ ሕይወት ቅዱሳን፥ መንፈሳዊ ተኣምራት፥ ናይ ደቂ ሰብ ወለዶታት፡ ዘመነ-መንግሥታት፥ ኣገደስቲ ታሪኻዊ ፍጻሜታት፥ መግለጺ ናይ ቦታታት፥ ኣቃውማ ዓድታትን ከተማታትን …….. ወዘተ ሰፊሕ ዓውደ ትምህርትን ምንጪ ሥነ-ፍልጠትን ዝኾኑና ብጽሑፍን ስእልን ተሰኒዶም ንረኽቦም። ኩሎም ጥንታዊ ናይ ብራና ጽሑፋትና ድማ መሠረት ናይዚ ሕጂ በጺሕናዮ ዘሎ ዘመናዊ ሥነ-ፍልጠትን ደረጃ ምዕባለን ምዃኑ ዘካትዕ ኣይኮነን። ኩልና ከም ንፈልጦ ኦርቶዶክሳዊት ተዋህዶ ቤተ ክርስቲያንና ኣብ መንፈሳዊ፥ ማሕበራዊ፥ ባህላውን ታሪኻውን ሕይወት ህዝብናን ሃገርናን ዘበርከተቶም ነገራትን ቅርስታትን ብቐሊል ዝግመት ኣይኮነን። ተገዲሱ ሕሉፍ ታሪኹ ዘይፈለጠ ህዝቢ ድማ፥ መጻኢ ሕይወቱን ክብሪ መንነቱን ብግቡእ ዘይፈልጥ ስለ ዝኸውን፥ ጥንታዊ ቅርስታትናን ብዋጋ ዘይሽነን መንፈሳዊ ንብረትናን ብጥንቃቐ ዓቂብና ብሓላፍነታዊ መገዲ ምጥቃም ናይ ኩልና ህዝበ ክርስቲያን ሞራላውን ማሕበራውን ሕድሪ ምዃኑ ክንፈልጦ የድሊ።

ኣብ መደምደምታ ሓዋርያ ጳውሎስ ነቲ ብወንጌል ኢየሱስ ክርስቶስ ዝወለዶ ጢሞቴዎስ ወዱ ኣብ ዝጸሓፎ መልእኽቲ ‘’ክትመጽእ ከሎኻ እቲ ኣብ ጢሮኣዳ ምስ ቀርጳ ዝሓደግክዎ ባርኖስን እቲ መጻሕፍትን፥ ምናዳ እቲ ብራናታት ተማልኣለይ’’ በሎ (2ጢሞ 4፡13)። ካብዚ ጥቕሲ እዚ ክንርድኦ ከምንኽእል ቅዱሳት መጻሕፍቲ ቅድም ኣብ ብራናታት ከም ዝተጻሕፉን ብጽቡቕ ስለ ዝተዓቀቡውን ካብ ወለዶ ናብ ወለዶታት እናተሰጋገሩ፥ ሎሚ ኣብ ኩሉ ኩርንዓት ዓለም ብዝተፈላለየ ቋንቋታት ተተርጕሞም ብርሃን ወንጌል መገዲ ሕይወትን ክንፈልጥ ይጠቕሙና ኣለዉ። ንሕና ድማ ኣብ ኣብያተ ክርስቲያናትን ገዳማትን ዝርከቡ ኩሎም መጻሕፍቲ ብራና ብዘተኣማምን ደረጃ ንምዕቃቦም ዓቕምና ብዝፈቕዶ መጠን ዘድሊ ጻዕርን ወፈያን ክንገብር በዚ ኣጋጣሚ ከነዘኻኽር ንደሊ። ብተወሳኺ ከኣ ኣብ ኣባይቲ ውሉደ ክህነትን ዓበይቲ ዓድን ዝርከቡ ብራናታት ብግቡእ ተታሒዞም ንመጻኢ ወለዶና ኣብ ምስግጋር እጃምና ከነበርክት ከምዝግብኣና ኣይንዘንግዕ። ስለምንታይሲ ብጽሑፍ ዝተዓቀበ ታሪኽ ፍጹም ዝመውት ኣይኮነን። ብትሕትና ሠናይ ነገር ንኽንሰርሕ ኣምላኽ ልብና የነቓቕሕ።

ምንጪ (tewahdo.org)

ሰብ ክልተ ልቢ

+ በስመ ኣብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ ኣሓዱ ኣምላክ ኣሜን!!!

ብክርስቶስ ክርስቲያን ዝተሰመኹም “ንኣምላኽ ቅረብዎ ንሱውን ክቀርበኩም እዩ፡ ኣቱም ሓጥኣን ኣእዳውኩም ኣጽርዩ፡ ኣቱም ሰብ ክልተ ልቢ’ውን ልብኹም ኣንጽሁ” (ያዕ 4፡8) ዝብል ሓይለ ቃል ክንምገብ ብቅዱስ ፍቃዱ ልብናን ኣእምሮናን ይኽፈተልና።

ሰባት ኣብ’ዛ ዓለም ከሎኻ “መገዲ እግዚኣብሔር ክትከይድ ኣይትኽእልን ኢኻ እንታይ ደኣ፡ ናብ ገዳም ምስ ተሰቀልካ ትእዛዛት ክትሕሉ ትኽእል” ይብሉ። እቲ ዘሰክፍ ከኣ ከም ዕላማ ኣብ ህይወቶም ወሲዶም ግዳይ ፍልስፍና እዛ ዓለም’ዚኣ ይኾኑ። ማለት ትእዛዛት እግዚኣብሔር ንምሕላው ብርቱዕ እዩ ኢሎም ይድምድሙ። ዘማራይ ዳዊት ደስ ዘብል ቃል ብመንፈስ ተመሊኡ ዝዘመሮ መዝሙር ንውሰድ ”ብምኽሪ ረሲኣን ዘይመላለስ ኣብ መገዲ ሓጥኣን ከኣ ዘይቀውም ኣብ መንበር መላገጽቲ ድማ ዘይቅመጥ ብሕጊ እግዚኣብሔር ደኣ ዚፍሳህ ነቲ ሕጉውን ለይትን መዓልትን ዚመራምሮ ሰብሲ ብጹእ እዩ” (መዝ 1፡1-2) ይብለና። ስለዚ ሕጊ እግዚኣብሔር መዓር ምዃኑ ጽቡቕ ገይሩ ምሂሩና እዩ። ደስ እና በለና ከኣ ክንምገቦ ኣለና። ዓቀበት ኮይኑ ዝረኣየና ግና ክልተ ነገራት ስለዘፍቀርና ጥራሕ እዩ። በቲ እግዚኣብሔር ኣምላኽ ንደሊ በቲ ከኣ ዘብለጭልጭ ነገራት’ዛ ዓለም ንፈቱ። ሓደ ሰብ ካብ ሓደ ወሰን ናይ ጸድፊ ናብቲ ካልኣይ ወሰን ክሰግር፡ ብገመድ ዝተሰርሓ ክልተ መሰጋገሪ (ኳንኳ) ክልተ ኣእጋሩ የቀምጥ። ብገመድ ስለዝተሰርሓ እዘን ክልተ መሰጋገሪ (ኳንኳ) ክልተ ኣእጋሩ ተወጢረን ሓንቲ ናብ የማን እታ ካልአይቲ ከኣ ንጸጋም ኢለን ነዚ ሰብ ጸድፊ (ጸበባ ዓለም ዝመልኦ ሰብ + ድፍረት+ ፈላስፋ ዘመኑ) ይኸውን መፈጸምትኡ። ንምንታይ እንተ ኢልና ዓለም ከም ልማዳ ሰብ ከተውድቅ እምበር ከተጸግን ኣይራእናን። ኣብ መወዳእትኡ ከኣ ጠንጢናትካ ትኸይድ። ምኽንያቱ እግዚኣብሔር’ዩ ነባሪ፡ እግዚኣብሔር’ዩ ዘልኣለማዊ፡ እምበር ዓለም’ደኣ ሓላፊት እንድያ። ህዝበ ክርስቲያን ሎሚ ልብና ልቢ ኩላትና ኣበይ ኣሎ፤ ናብ ሓኪም ክንከይድ ከለና ህርመት ልብና ከመይ ኣሎ ኢሉ ይምርምሮ። ንምንታይ፤ ልቢ፡ ደምና ናብ ኩሉ ህዋሳት ኣካላትና ስለ እትጭንጉዕ ጠጠው እንተ ኢላ ንሕና ጠጠው ንብል፡ ንመውት ማለት እዩ። ዕሽር ክንከፍል ከም ዘለና ንኹልና ተነጊሩና እዩ ሓቀይ! እግዚኣብሔር ኣምላኽ ኣብ ወንጌል ማቴዎስ “ንእግዚኣብሔር ኣምላኽካ ብምሉእ ልብኻን ብምሉእ ነፍስኻን ብኹሉ ኣእምሮኻን ኣፍቕሮ” (ማቴ 22፡37) ዝብል ዓቢ ትእዛዝ ሂቡና። ጽቡቕ! ነዓናን ንኹሉ ፍጥረታት ዝፈጠረ እግዚኣብሔር ልብና ክንህቦ’ስ እንታይ ይእግመና፤ እዚኣ ካብቲ ንስኻ እትብህጎ ንእግዚኣብሔር ኣምላኽካ ዕሽር ምኽፋል ማለት እያ። ንኣብነት፡ ሃና ከናፍራ ጥራይ ይንቀሳቀስ ምህላው ዝተዓዘበ ካህን ኤሊ ዝሰኸረት ኮይና ተሰመዖ። ንሳ ግና ብምሉእ ልባ ምስ እግዚኣብሔር ኔራ። ሃና ብምስትንታን ኩሉ ገዲፋ ምስ እግዚኣብሔር ጥራይ ኔራ። እቲ ክህብን ክኸልእን ዝኽእል እግዚኣብሔር እዩ። ስለዚ ፈጣሪ ኩሉ ዓለም እንኮለኒ ንምንታይ ዝጭነቕ ዝበለት ሃና ጸሎታ ክዕነቀፍ ኣይተራእየን። “እቲ ዝልምን ግና ከይተጠራጠረ ብእምነት ደኣ ይለምን ከመይ እቲ ዝጠራጠር ከምቲ ንፋስ ነው ነጀው ዝደፍኦ ማዕበል ባሕሪ’ዩ ዚመስል” (ያዕ 1፡6)። ብሓቂ ግርም እዩ ዝብለካ ኩሉ ክህብ ዝኽእል እግዚኣብሔር እንከሎና ንምንታይ ኢና ካብ ዓለም ንልምን፤ ሓደ ኣቦ እንከሎና ንምንታይ ባዕልና ንዝኽትም፤ ሕስብ እሞ ነብሎ!

“ስለዚ ኣይምውቕ ኣይዝሑል ልብጥ ዝበለ ስለዝኾንካ ካብ ኣፈይ ጡፍ ከብለካ እየ” (ራኢ 3፡16) ሰብ ክልተ ልቢ ንጠንቀቕ። እንትርፎ ንነፍስና ክንብድል እምበር ንእግዚኣብሔር እንታይ ገይርናሉ ንፈልጥ፤ ላንጋ ላንጋ ኣይንኹን። ካብ ዘይምንባር ናብ ምንባር ዘምጽኣና ኣምላኽ ነመስግኖ። ስሙ ንምምስጋንን ክብሩ ንምውራስን እዩ ዕላማ ምፍጣርና። ካብ መዓሙቕ ልብና ዝነቐለ ወርትግ ምስጋና “ንስሓ እትበቅዕ ዕድመ ስለዝወሰኽካኒ ክብሪ ንዓኻ ይኹን” ንበል። “ካብ ሽሕ መዓልቲ ኣብ ካልእ ሓንቲ መዓልቲ ኣብ ቤት መቕደስካ ምውዓል ይሓይሽ” (መዝ 84፡10) ዝብል ናይ ልቢ እግዚኣብሔር ንጉስ ዳዊት መዝሙር ንደጋግሞ። ተስፋና እንታይ ምዃኑ ንተዓዘብ “ሓድሽ ልቢ ኽህቦም፡ ሓድሽ መንፈስ ድማ ኣብ ውሽጦም ከሕድረሎም እየ። ካብ ሰብነቶም እምኒ ልቢ ኸውጽእ እየ። ናይ ስጋ ልቢውን ክህቦም እየ።” (ሕዝ 11፡19)። ልብና ተቀይሩ ከውሒ ዝነበረ ናብ እግዚኣብሔር ዝለወጦ ልቢ ክኸውን ከመይ ዓቢ ደስታ ኣለዎ ይመስለኩም! ሳኦል ንቤተ-ክርስትያን ከሳጉግ ከሎ ልቡ ከውሒ ኔራ። ጎይታ ምሕረቱ ዘይውዳእ ስለዝኾነ ከኣ ነዚ ኮውሒ ልቢ ናብ መንፈስ ዝመልኦ ልስሉስ ልቢ ብርሃን ቤተ-ክርስቲያን ክኸውን በቂዑ (ግሓ. 9)። ሕጂ ውን ወሃቢ ኩሉ ዝኾነ እግዚኣብሔር ኣምላኽ ንለምኖ “ጽሩይ ልቢ ፍጠረለይ ጽኑዕ መንፈስውን ኣብ ውሽጠይ ሓድስ” (መዝ 51፡10) ንበሎ። ስለዚ ብጾምን ብጸሎትን ኣብ መንፈሳዊ ህይወትና ክንዓቢ ኣሎና። ብናፍቖት ሰማያዊት ኢየሩሳሌም ጌርና ንዓለም ንስዓራ። ሰማያዊ ጥበብ እዩ ናይ ቤተ-ክርስቲያና ጥበብ። ክርስትና ይጅመር እምበር ኣይውዳእን። መስቀልና ኣልዒልና ንክርስቶስ ንስዓቦ። ብቅዱስ መንፈሱ ገይሩ ከኣ ይደግፈና።

ወሰላም ለእግዚኣብሔር

ወለወላዲቱ ድንግል

ወለመስቀሉ ክቡር

ኣሜን!!!